uczony

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈt͡ʂɔ.nɨ/

Noun

uczony m pers

  1. scholar, academic
  2. polymath

Declension
declension of uczony
singular plural
nominative uczony uczeni
genitive uczonego uczonych
dative uczonemu uczonym
accusative uczonego uczonych
instrumental uczonym uczonymi
locative uczonym uczonych
vocative uczony uczeni

Adjective

uczony m (comparative bardziej uczony, superlative najbardziej uczony, adverb uczenie)

  1. learned, educated
    Publiczność z zaciekawieniem słuchała uczonego astronoma.
    The audience listened with interest to the learned astronomer.

Declension
declension of uczony
case singular plural
m pers or m anim m inan n f m pers other
nominative, vocative uczony uczone uczona uczeni uczone
genitive uczonego uczonej uczonych
dative uczonemu uczonym
accusative uczonego uczony uczone uczoną uczonych uczone
instrumental uczonym uczonymi
locative uczonej uczonych

Participle

uczony

  1. masculine singular passive adjectival participle of uczyć
    Mimo, że Jacek był uczony samodzielności od małego, nie do końca radził sobie z mieszkaniem samemu.
    Although Jacek was taught self-reliance from an early age, he didn't quite manage living alone.

Declension

See adjective above.

Further reading
  • uczony in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.