tłumić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *tъlmiti.

Pronunciation

IPA(key): /ˈtwu.mʲit͡ɕ/

Verb

tłumić impf (perfective stłumić)

  1. (transitive) to suppress, to stifle, to smother
  2. (transitive) to damp (feelings or emotions)

Conjugation
Conjugation of tłumić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive tłumić
present tense 1st tłumię tłumimy
2nd tłumisz tłumicie
3rd tłumi tłumią
past tense 1st tłumiłem tłumiłam tłumiliśmy tłumiłyśmy
2nd tłumiłeś tłumiłaś tłumiliście tłumiłyście
3rd tłumił tłumiła tłumiło tłumili tłumiły
future tense 1st będę tłumił1 będę tłumiła1 będziemy tłumili1 będziemy tłumiły1
2nd będziesz tłumił1 będziesz tłumiła1 będziecie tłumili1 będziecie tłumiły1
3rd będzie tłumił1 będzie tłumiła1 będzie tłumiło1 będą tłumili1 będą tłumiły1
conditional 1st tłumiłbym tłumiłabym tłumilibyśmy tłumiłybyśmy
2nd tłumiłbyś tłumiłabyś tłumilibyście tłumiłybyście
3rd tłumiłby tłumiłaby tłumiłoby tłumiliby tłumiłyby
imperative 1st — tłummy
2nd tłum tłumcie
3rd niech tłumi niech tłumią
active adjectival participle tłumiący tłumiąca tłumiące tłumiący tłumiące
passive adjectival participle tłumiony tłumiona tłumione tłumieni tłumione
contemporary adverbial participle tłumiąc
impersonal past tłumiono
verbal noun tłumienie
1 or: będę tłumić, będziesz tłumić etc.

Synonyms

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.