tudiculo
Latin
Etymology
From tudicula (“a small machine for bruising olives”) + -ō, from tudes (“hammer”) + -culus (diminutive).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /tuˈdi.ku.loː/, [tʊˈdɪ.kʊ.ɫoː]
Verb
tudiculō (present infinitive tudiculāre, perfect active tudiculāvī, supine tudiculātum); first conjugation
- to stir, stir about
Inflection
Conjugation of tudiculo (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | tudiculō | tudiculās | tudiculat | tudiculāmus | tudiculātis | tudiculant |
imperfect | tudiculābam | tudiculābās | tudiculābat | tudiculābāmus | tudiculābātis | tudiculābant | |
future | tudiculābō | tudiculābis | tudiculābit | tudiculābimus | tudiculābitis | tudiculābunt | |
perfect | tudiculāvī | tudiculāvistī | tudiculāvit | tudiculāvimus | tudiculāvistis | tudiculāvērunt, tudiculāvēre | |
pluperfect | tudiculāveram | tudiculāverās | tudiculāverat | tudiculāverāmus | tudiculāverātis | tudiculāverant | |
future perfect | tudiculāverō | tudiculāveris | tudiculāverit | tudiculāverimus | tudiculāveritis | tudiculāverint | |
passive | present | tudiculor | tudiculāris, tudiculāre | tudiculātur | tudiculāmur | tudiculāminī | tudiculantur |
imperfect | tudiculābar | tudiculābāris, tudiculābāre | tudiculābātur | tudiculābāmur | tudiculābāminī | tudiculābantur | |
future | tudiculābor | tudiculāberis, tudiculābere | tudiculābitur | tudiculābimur | tudiculābiminī | tudiculābuntur | |
perfect | tudiculātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | tudiculātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | tudiculātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | tudiculem | tudiculēs | tudiculet | tudiculēmus | tudiculētis | tudiculent |
imperfect | tudiculārem | tudiculārēs | tudiculāret | tudiculārēmus | tudiculārētis | tudiculārent | |
perfect | tudiculāverim | tudiculāverīs | tudiculāverit | tudiculāverimus | tudiculāveritis | tudiculāverint | |
pluperfect | tudiculāvissem | tudiculāvissēs | tudiculāvisset | tudiculāvissēmus | tudiculāvissētis | tudiculāvissent | |
passive | present | tudiculer | tudiculēris, tudiculēre | tudiculētur | tudiculēmur | tudiculēminī | tudiculentur |
imperfect | tudiculārer | tudiculārēris, tudiculārēre | tudiculārētur | tudiculārēmur | tudiculārēminī | tudiculārentur | |
perfect | tudiculātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | tudiculātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | tudiculā | — | — | tudiculāte | — |
future | — | tudiculātō | tudiculātō | — | tudiculātōte | tudiculantō | |
passive | present | — | tudiculāre | — | — | tudiculāminī | — |
future | — | tudiculātor | tudiculātor | — | — | tudiculantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | tudiculāre | tudiculāvisse | tudiculātūrus esse | tudiculārī | tudiculātus esse | tudiculātum īrī | |
participles | tudiculāns | — | tudiculātūrus | — | tudiculātus | tudiculandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
tudiculāre | tudiculandī | tudiculandō | tudiculandum | tudiculātum | tudiculātū |
Descendants
- French: touiller
References
- tudiculo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- tudiculo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.