trwać

Polish

Etymology

Borrowed from Czech trvat, from Proto-Slavic *trajati. Cognate to Sanskrit त्रायते (trāyate, “to protect”), Avestan 𐬚𐬭𐬀𐬙𐬌‎ (θrati, “protection”), Irish trath (“time”).

Pronunciation
  • IPA(key): /trvat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

trwać impf

  1. (intransitive) to last, to endure, to continue

Conjugation
Conjugation of trwać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive trwać
present tense 1st trwam trwamy
2nd trwasz trwacie
3rd trwa trwają
past tense 1st trwałem trwałam trwaliśmy trwałyśmy
2nd trwałeś trwałaś trwaliście trwałyście
3rd trwał trwała trwało trwali trwały
future tense 1st będę trwał1 będę trwała1 będziemy trwali1 będziemy trwały1
2nd będziesz trwał1 będziesz trwała1 będziecie trwali1 będziecie trwały1
3rd będzie trwał1 będzie trwała1 będzie trwało1 będą trwali1 będą trwały1
conditional 1st trwałbym trwałabym trwalibyśmy trwałybyśmy
2nd trwałbyś trwałabyś trwalibyście trwałybyście
3rd trwałby trwałaby trwałoby trwaliby trwałyby
imperative 1st — trwajmy
2nd trwaj trwajcie
3rd niech trwa niech trwają
active adjectival participle trwający trwająca trwające trwający trwające
contemporary adverbial participle trwając
impersonal past trwano
verbal noun trwanie
1 or: będę trwać, będziesz trwać etc.

Derived terms

Further reading
  • trwać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.