przetrwać

Polish

Etymology

From prze- +‎ trwać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʂɛ.trvat͡ɕ/

Verb

przetrwać pf

  1. (transitive) to survive, endure, outlast, prevail
  2. (transitive) to live on, outlive, stand

Conjugation
Conjugation of przetrwać pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive przetrwać
future tense 1st przetrwam przetrwamy
2nd przetrwasz przetrwacie
3rd przetrwa przetrwają
past tense 1st przetrwałem przetrwałam przetrwaliśmy przetrwałyśmy
2nd przetrwałeś przetrwałaś przetrwaliście przetrwałyście
3rd przetrwał przetrwała przetrwało przetrwali przetrwały
conditional 1st przetrwałbym przetrwałabym przetrwalibyśmy przetrwałybyśmy
2nd przetrwałbyś przetrwałabyś przetrwalibyście przetrwałybyście
3rd przetrwałby przetrwałaby przetrwałoby przetrwaliby przetrwałyby
imperative 1st niech przetrwam przetrwajmy
2nd przetrwaj przetrwajcie
3rd niech przetrwa niech przetrwają
anterior adverbial participle przetrwawszy
impersonal past przetrwano
verbal noun przetrwanie

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.