tracić

See also: trącić

Polish

From Proto-Slavic *tratiti, related to *terti.

tracić impf (perfective stracić or utracić)

(transitive) to lose (cause something to cease to be in one's possession or capability)
(transitive) to waste (time)

Conjugation of tracić impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim or m inan or f or n
infinitive		tracić
present tense	1st	tracę			tracimy
	2nd	tracisz			tracicie
	3rd	traci			tracą
past tense	1st	traciłem	traciłam		traciliśmy	traciłyśmy
	2nd	traciłeś	traciłaś		traciliście	traciłyście
	3rd	tracił	traciła	traciło	tracili	traciły
future tense	1st	będę tracił¹	będę traciła¹		będziemy tracili¹	będziemy traciły¹
	2nd	będziesz tracił¹	będziesz traciła¹		będziecie tracili¹	będziecie traciły¹
	3rd	będzie tracił¹	będzie traciła¹	będzie traciło¹	będą tracili¹	będą traciły¹
conditional	1st	traciłbym	traciłabym		tracilibyśmy	traciłybyśmy
	2nd	traciłbyś	traciłabyś		tracilibyście	traciłybyście
	3rd	traciłby	traciłaby	traciłoby	traciliby	traciłyby
imperative	1st	—			traćmy
	2nd	trać			traćcie
	3rd	niech traci			niech tracą
active adjectival participle		tracący	tracąca	tracące	tracący	tracące
passive adjectival participle		tracony	tracona	tracone	traceni	tracone
contemporary adverbial participle		tracąc
impersonal past		tracono
verbal noun		tracenie
¹ or: będę tracić, będziesz tracić etc.