szwajcar

See also: Szwajcar

Polish

Etymology

From German Schweizer.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʂfaj.t͡sar/

Noun

szwajcar m pers

  1. (dated) doorkeeper, doorman
    • 1867, Oskar Kolberg, Lud, volume 3
      Przychodzi; — brama zamknięta. A tam szwajcar stojał. Żyd ni może wejść, choć obchodzi pałac. Nareście zaczon pukać i kołatać do bramy. Szwajcar otwiera dźwi i pyta się: „co ty chcesz?”

Declension
declension of szwajcar
singular plural
nominative szwajcar szwajcarzy
genitive szwajcara szwajcarów
dative szwajcarowi szwajcarom
accusative szwajcara szwajcarów
instrumental szwajcarem szwajcarami
locative szwajcarze szwajcarach
vocative szwajcarze szwajcarzy

Synonyms

References
  • szwajcar in Polish dictionaries at PWN
  • Brückner, Aleksander (1927) Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna, published 1985, page 559
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.