szczekać

See also: szczękać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʂt͡ʂɛ.kat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

szczekać impf (perfective szczeknąć)

  1. to bark (to make loud noise, e.g. a dog, a wolf)

Conjugation
Conjugation of szczekać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive szczekać
present tense 1st szczekam szczekamy
2nd szczekasz szczekacie
3rd szczeka szczekają
past tense 1st szczekałem szczekałam szczekaliśmy szczekałyśmy
2nd szczekałeś szczekałaś szczekaliście szczekałyście
3rd szczekał szczekała szczekało szczekali szczekały
future tense 1st będę szczekał1 będę szczekała1 będziemy szczekali1 będziemy szczekały1
2nd będziesz szczekał1 będziesz szczekała1 będziecie szczekali1 będziecie szczekały1
3rd będzie szczekał1 będzie szczekała1 będzie szczekało1 będą szczekali1 będą szczekały1
conditional 1st szczekałbym szczekałabym szczekalibyśmy szczekałybyśmy
2nd szczekałbyś szczekałabyś szczekalibyście szczekałybyście
3rd szczekałby szczekałaby szczekałoby szczekaliby szczekałyby
imperative 1st — szczekajmy
2nd szczekaj szczekajcie
3rd niech szczeka niech szczekają
active adjectival participle szczekający szczekająca szczekające szczekający szczekające
contemporary adverbial participle szczekając
impersonal past szczekano
verbal noun szczekanie
1 or: będę szczekać, będziesz szczekać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.