succutio

Latin

Alternative forms

  • subcutiō

Etymology

From sub- (under, beneath) + quatiō (shake).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /sukˈku.ti.oː/, [sʊkˈkʊ.ti.oː]

Verb

succutiō (present infinitive succutere, perfect active succussī, supine succussum); third conjugation iō-variant

  1. I shake from below.
  2. I fling up from below, fling aloft, toss up.
Conjugation
   Conjugation of succutio (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present succutiō succutis succutit succutimus succutitis succutiunt
imperfect succutiēbam succutiēbās succutiēbat succutiēbāmus succutiēbātis succutiēbant
future succutiam succutiēs succutiet succutiēmus succutiētis succutient
perfect succussī succussistī succussit succussimus succussistis succussērunt, succussēre
pluperfect succusseram succusserās succusserat succusserāmus succusserātis succusserant
future perfect succusserō succusseris succusserit succusserimus succusseritis succusserint
passive present succutior succuteris, succutere succutitur succutimur succutiminī succutiuntur
imperfect succutiēbar succutiēbāris, succutiēbāre succutiēbātur succutiēbāmur succutiēbāminī succutiēbantur
future succutiar succutiēris, succutiēre succutiētur succutiēmur succutiēminī succutientur
perfect succussus + present active indicative of sum
pluperfect succussus + imperfect active indicative of sum
future perfect succussus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present succutiam succutiās succutiat succutiāmus succutiātis succutiant
imperfect succuterem succuterēs succuteret succuterēmus succuterētis succuterent
perfect succusserim succusserīs succusserit succusserimus succusseritis succusserint
pluperfect succussissem succussissēs succussisset succussissēmus succussissētis succussissent
passive present succutiar succutiāris, succutiāre succutiātur succutiāmur succutiāminī succutiantur
imperfect succuterer succuterēris, succuterēre succuterētur succuterēmur succuterēminī succuterentur
perfect succussus + present active subjunctive of sum
pluperfect succussus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present succute succutite
future succutitō succutitō succutitōte succutiuntō
passive present succutere succutiminī
future succutitor succutitor succutiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives succutere succussisse succussūrus esse succutī succussus esse succussum īrī
participles succutiēns succussūrus succussus succutiendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
succutere succutiendī succutiendō succutiendum succussum succussū

Derived terms

  • succussus

Descendants

References

  • succutio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • succutio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • succutio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.