subicio

Latin

Etymology

From sub- (under, beneath; at the foot of; close to) + iaciō (throw, hurl).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /subˈji.ki.oː/, [sʊbˈjɪ.ki.oː]
  • (Classical) IPA(key): /suˈbi.ki.oː/, [sʊˈbɪ.ki.oː]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /suˈbi.t͡ʃi.o/, [suˈbiː.t͡ʃi.o]

Verb

subiciō (present infinitive subicere, perfect active subiēcī, supine subiectum); third conjugation iō-variant

  1. I throw, lay, place or bring under or near
  2. I subdue
  3. I supply
  4. I forge, counterfeit
  5. I subject, submit
  6. I prompt, propose

Usage notes

  • In post-Augustan poetry the first syllable of verb forms was generally made light.

Inflection

   Conjugation of subicio (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present subiciō subicis subicit subicimus subicitis subiciunt
imperfect subiciēbam subiciēbās subiciēbat subiciēbāmus subiciēbātis subiciēbant
future subiciam subiciēs subiciet subiciēmus subiciētis subicient
perfect subiēcī subiēcistī subiēcit subiēcimus subiēcistis subiēcērunt, subiēcēre
pluperfect subiēceram subiēcerās subiēcerat subiēcerāmus subiēcerātis subiēcerant
future perfect subiēcerō subiēceris subiēcerit subiēcerimus subiēceritis subiēcerint
passive present subicior subiceris, subicere subicitur subicimur subiciminī subiciuntur
imperfect subiciēbar subiciēbāris, subiciēbāre subiciēbātur subiciēbāmur subiciēbāminī subiciēbantur
future subiciar subiciēris, subiciēre subiciētur subiciēmur subiciēminī subicientur
perfect subiectus + present active indicative of sum
pluperfect subiectus + imperfect active indicative of sum
future perfect subiectus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present subiciam subiciās subiciat subiciāmus subiciātis subiciant
imperfect subicerem subicerēs subiceret subicerēmus subicerētis subicerent
perfect subiēcerim subiēcerīs subiēcerit subiēcerimus subiēceritis subiēcerint
pluperfect subiēcissem subiēcissēs subiēcisset subiēcissēmus subiēcissētis subiēcissent
passive present subiciar subiciāris, subiciāre subiciātur subiciāmur subiciāminī subiciantur
imperfect subicerer subicerēris, subicerēre subicerētur subicerēmur subicerēminī subicerentur
perfect subiectus + present active subjunctive of sum
pluperfect subiectus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present subice subicite
future subicitō subicitō subicitōte subiciuntō
passive present subicere subiciminī
future subicitor subicitor subiciuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives subicere subiēcisse subiectūrus esse subicī subiectus esse subiectum īrī
participles subiciēns subiectūrus subiectus subiciendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
subicere subiciendī subiciendō subiciendum subiectum subiectū

Derived terms

Descendants

References

  • subicio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • subicio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • subicio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to set fire to houses: ignem tectis inferre, subicere
    • to represent a thing vividly: oculis or sub oculos, sub aspectum subicere aliquid
    • to give a general idea of a thing: sub unum aspectum subicere aliquid
    • to produce a false will: testamentum subicere, supponere
    • to make oneself master of a people, country: populum, terram suo imperio, suae potestati subicere (not sibi by itself)
    • to make one's submission to some one: se imperio alicuius subicere (not alicui)
    • (ambiguous) the town lies at the foot of a mountain: oppidum monti subiectum est
    • (ambiguous) to come within the sphere of the senses: sensibus or sub sensus subiectum esse
    • (ambiguous) to have to submit to the uncertainties of fortune; to be subject to Fortune's caprice: sub varios incertosque casus subiectum esse
    • (ambiguous) to be comprised under the term 'fear.: sub metum subiectum esse
    • (ambiguous) to be subject to some one, under some one's dominion: subiectum esse, obnoxium esse imperio or dicioni alicuius (not simply alicui)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.