sturta

Icelandic

Etymology

Borrowed from Danish styrte, from Middle Low German storten, from Proto-Germanic *sturtijaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstʏr̥ta/
    Rhymes: -ʏr̥ta

Verb

sturta (weak verb, third-person singular past indicative sturtaði, supine sturtað)

  1. to tip out
  2. to pour

Conjugation
sturta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að sturta
supine
(sagnbót)		 sturtað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 sturtandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég sturta við sturtum present
(nútíð)		 ég sturti við sturtum
þú sturtar þið sturtið þú sturtir þið sturtið
hann, hún, það sturtar þeir, þær, þau sturta hann, hún, það sturti þeir, þær, þau sturti
past
(þátíð)		 ég sturtaði við sturtuðum past
(þátíð)		 ég sturtaði við sturtuðum
þú sturtaðir þið sturtuðuð þú sturtaðir þið sturtuðuð
hann, hún, það sturtaði þeir, þær, þau sturtuðu hann, hún, það sturtaði þeir, þær, þau sturtuðu
imperative
(boðháttur)		 sturta (þú) sturtið (þið)
Forms with appended personal pronoun
sturtaðu sturtiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sturtast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að sturtast
supine
(sagnbót)		 sturtast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 sturtandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég sturtast við sturtumst present
(nútíð)		 ég sturtist við sturtumst
þú sturtast þið sturtist þú sturtist þið sturtist
hann, hún, það sturtast þeir, þær, þau sturtast hann, hún, það sturtist þeir, þær, þau sturtist
past
(þátíð)		 ég sturtaðist við sturtuðumst past
(þátíð)		 ég sturtaðist við sturtuðumst
þú sturtaðist þið sturtuðust þú sturtaðist þið sturtuðust
hann, hún, það sturtaðist þeir, þær, þau sturtuðust hann, hún, það sturtaðist þeir, þær, þau sturtuðust
imperative
(boðháttur)		 sturtast (þú) sturtist (þið)
Forms with appended personal pronoun
sturtastu sturtisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sturtaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 sturtaður sturtuð sturtað sturtaðir sturtaðar sturtuð
accusative
(þolfall)		 sturtaðan sturtaða sturtað sturtaða sturtaðar sturtuð
dative
(þágufall)		 sturtuðum sturtaðri sturtuðu sturtuðum sturtuðum sturtuðum
genitive
(eignarfall)		 sturtaðs sturtaðrar sturtaðs sturtaðra sturtaðra sturtaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 sturtaði sturtaða sturtaða sturtuðu sturtuðu sturtuðu
accusative
(þolfall)		 sturtaða sturtuðu sturtaða sturtuðu sturtuðu sturtuðu
dative
(þágufall)		 sturtaða sturtuðu sturtaða sturtuðu sturtuðu sturtuðu
genitive
(eignarfall)		 sturtaða sturtuðu sturtaða sturtuðu sturtuðu sturtuðu

Synonyms

Derived terms
  • sturta í sig
  • sturta niður

Noun

sturta f (genitive singular sturtu, nominative plural sturtur)

  1. shower (bathing device)

Declension
declension of sturta
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative sturta sturtan sturtur sturturnar
accusative sturtu sturtuna sturtur sturturnar
dative sturtu sturtunni sturtum sturtunum
genitive sturtu sturtunnar sturta sturtanna

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.