stimulo

Esperanto

Pronunciation

  • IPA(key): /stiˈmulo/
  • Hyphenation: sti‧mu‧lo
  • Rhymes: -ulo

Noun

stimulo (uncountable, accusative stimulon)

  1. stimulation
    Synonym: stimulado

Interlingua

Noun

stimulo (plural stimulos)

  1. stimulus

Latin

Etymology

From stimulus (goad; sting; spur, incentive)

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈsti.mu.loː/, [ˈstɪ.mʊ.ɫoː]

Verb

stimulō (present infinitive stimulāre, perfect active stimulāvī, supine stimulātum); first conjugation

  1. I urge on, goad on, stimulate, rouse up.
  2. I torment, vex, trouble, disquiet, disturb.

Inflection

   Conjugation of stimulo (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present stimulō stimulās stimulat stimulāmus stimulātis stimulant
imperfect stimulābam stimulābās stimulābat stimulābāmus stimulābātis stimulābant
future stimulābō stimulābis stimulābit stimulābimus stimulābitis stimulābunt
perfect stimulāvī stimulāvistī stimulāvit stimulāvimus stimulāvistis stimulāvērunt, stimulāvēre
pluperfect stimulāveram stimulāverās stimulāverat stimulāverāmus stimulāverātis stimulāverant
future perfect stimulāverō stimulāveris stimulāverit stimulāverimus stimulāveritis stimulāverint
passive present stimulor stimulāris, stimulāre stimulātur stimulāmur stimulāminī stimulantur
imperfect stimulābar stimulābāris, stimulābāre stimulābātur stimulābāmur stimulābāminī stimulābantur
future stimulābor stimulāberis, stimulābere stimulābitur stimulābimur stimulābiminī stimulābuntur
perfect stimulātus + present active indicative of sum
pluperfect stimulātus + imperfect active indicative of sum
future perfect stimulātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present stimulem stimulēs stimulet stimulēmus stimulētis stimulent
imperfect stimulārem stimulārēs stimulāret stimulārēmus stimulārētis stimulārent
perfect stimulāverim stimulāverīs stimulāverit stimulāverimus stimulāveritis stimulāverint
pluperfect stimulāvissem stimulāvissēs stimulāvisset stimulāvissēmus stimulāvissētis stimulāvissent
passive present stimuler stimulēris, stimulēre stimulētur stimulēmur stimulēminī stimulentur
imperfect stimulārer stimulārēris, stimulārēre stimulārētur stimulārēmur stimulārēminī stimulārentur
perfect stimulātus + present active subjunctive of sum
pluperfect stimulātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present stimulā stimulāte
future stimulātō stimulātō stimulātōte stimulantō
passive present stimulāre stimulāminī
future stimulātor stimulātor stimulantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives stimulāre stimulāvisse stimulātūrus esse stimulārī stimulātus esse stimulātum īrī
participles stimulāns stimulātūrus stimulātus stimulandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
stimulāre stimulandī stimulandō stimulandum stimulātum stimulātū

Derived terms

Descendants

References

  • stimulo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • stimulo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • stimulo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • his guilty conscience gives him no rest: conscientiae maleficiorum stimulant aliquem
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.