spýta

Faroese

Verb

spýta (third person singular past indicative spýtti, third person plural past indicative spýtt, supine spýtt)

  1. to spit

Conjugation
   Conjugation of spýta
v-2
infinitive spýta
present participle spýtandi
past participle a39 spýttur
supine spýtt
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present spýti spýtir spýtir spýta
past spýtti spýtti spýtti spýttu
imperative – tú – tit
present — spýt! — spýtið!

Icelandic

Pronunciation
  • Rhymes: -iːta

Noun

spýta f (genitive singular spýtu, nominative plural spýtur)

  1. spit, skewer

Declension
declension of spýta
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative spýta spýtan spýtur spýturnar
accusative spýtu spýtuna spýtur spýturnar
dative spýtu spýtunni spýtum spýtunum
genitive spýtu spýtunnar spýta spýtanna

Verb

spýta (weak verb, third-person singular past indicative spýtti, supine spýtt)

  1. to spit, to skewer
  2. to spit
    Hann spýtti brjóskinu út úr sér.
    He spat out the gristle.

Conjugation
spýta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að spýta
supine
(sagnbót)		 spýtt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 spýtandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég spýti við spýtum present
(nútíð)		 ég spýti við spýtum
þú spýtir þið spýtið þú spýtir þið spýtið
hann, hún, það spýtir þeir, þær, þau spýta hann, hún, það spýti þeir, þær, þau spýti
past
(þátíð)		 ég spýtti við spýttum past
(þátíð)		 ég spýtti við spýttum
þú spýttir þið spýttuð þú spýttir þið spýttuð
hann, hún, það spýtti þeir, þær, þau spýttu hann, hún, það spýtti þeir, þær, þau spýttu
imperative
(boðháttur)		 spýt (þú) spýtið (þið)
Forms with appended personal pronoun
spýttu spýtiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
spýtast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að spýtast
supine
(sagnbót)		 spýst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 spýtandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég spýtist við spýtumst present
(nútíð)		 ég spýtist við spýtumst
þú spýtist þið spýtist þú spýtist þið spýtist
hann, hún, það spýtist þeir, þær, þau spýtast hann, hún, það spýtist þeir, þær, þau spýtist
past
(þátíð)		 ég spýttist við spýttumst past
(þátíð)		 ég spýttist við spýttumst
þú spýttist þið spýttust þú spýttist þið spýttust
hann, hún, það spýttist þeir, þær, þau spýttust hann, hún, það spýttist þeir, þær, þau spýttust
imperative
(boðháttur)		 spýst (þú) spýtist (þið)
Forms with appended personal pronoun
spýstu spýtisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.