spíra

See also: spira and Spira

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈspiːra/
  • Rhymes: -iːra

Etymology 1

From Old Norse spíra (“reed; stalk; thin tree-shoot”), from Proto-Germanic *spīrǭ (“peak; point; tip; stalk”). More at spire.

Noun

spíra f (genitive singular spíru, nominative plural spírur)

  1. sprout, shoot; seedling
    Synonyms: angi, sproti
  2. spire
    Synonym: turnspíra
Declension
declension of spíra
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative spíra spíran spírur spírurnar
accusative spíru spíruna spírur spírurnar
dative spíru spírunni spírum spírunum
genitive spíru spírunnar spíra spíranna
Derived terms
  • turnspíra

Verb

spíra

  1. (intransitive) to sprout
    Synonym: bruma
Conjugation
spíra — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að spíra
supine
(sagnbót)		 spírað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 spírandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég spíra við spírum present
(nútíð)		 ég spíri við spírum
þú spírar þið spírið þú spírir þið spírið
hann, hún, það spírar þeir, þær, þau spíra hann, hún, það spíri þeir, þær, þau spíri
past
(þátíð)		 ég spíraði við spíruðum past
(þátíð)		 ég spíraði við spíruðum
þú spíraðir þið spíruðuð þú spíraðir þið spíruðuð
hann, hún, það spíraði þeir, þær, þau spíruðu hann, hún, það spíraði þeir, þær, þau spíruðu
imperative
(boðháttur)		 spíra (þú) spírið (þið)
Forms with appended personal pronoun
spíraðu spíriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
spírast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að spírast
supine
(sagnbót)		 spírast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 spírandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég spírast við spírumst present
(nútíð)		 ég spírist við spírumst
þú spírast þið spírist þú spírist þið spírist
hann, hún, það spírast þeir, þær, þau spírast hann, hún, það spírist þeir, þær, þau spírist
past
(þátíð)		 ég spíraðist við spíruðumst past
(þátíð)		 ég spíraðist við spíruðumst
þú spíraðist þið spíruðust þú spíraðist þið spíruðust
hann, hún, það spíraðist þeir, þær, þau spíruðust hann, hún, það spíraðist þeir, þær, þau spíruðust
imperative
(boðháttur)		 spírast (þú) spírist (þið)
Forms with appended personal pronoun
spírastu spíristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
spíraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 spíraður spíruð spírað spíraðir spíraðar spíruð
accusative
(þolfall)		 spíraðan spíraða spírað spíraða spíraðar spíruð
dative
(þágufall)		 spíruðum spíraðri spíruðu spíruðum spíruðum spíruðum
genitive
(eignarfall)		 spíraðs spíraðrar spíraðs spíraðra spíraðra spíraðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 spíraði spíraða spíraða spíruðu spíruðu spíruðu
accusative
(þolfall)		 spíraða spíruðu spíraða spíruðu spíruðu spíruðu
dative
(þágufall)		 spíraða spíruðu spíraða spíruðu spíruðu spíruðu
genitive
(eignarfall)		 spíraða spíruðu spíraða spíruðu spíruðu spíruðu

Etymology 2

Noun

spíra

  1. indefinite accusative singular of spíri
  2. indefinite dative singular of spíri
  3. indefinite genitive singular of spíri

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.