spretta

Faroese

Verb

spretta (third person singular past indicative spratt, third person plural past indicative spruttu, supine sprottið)

  1. to jump
  2. to grow

Conjugation
   Conjugation of spretta
v-49pp
infinitive spretta
present participle sprettandi
past participle a34 sprottin
supine sprottið
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present spretti sprettur sprettur spretta
past spratt spratst spratt spruttu
imperative – tú – tit
present — sprett! — sprettið!

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsprɛhta/
  • Rhymes: -ɛhta

Etymology 1

From Old Norse spretta (“to spring forth”).

Verb

spretta (strong verb, third-person singular past indicative spratt, third-person plural past indicative spruttu, supine sprottið)

  1. (intransitive) to spring forth, to rise
  2. (intransitive) to grow (of hair, grass, etc.)
Conjugation
spretta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að spretta
supine
(sagnbót)		 sprottið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 sprettandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég sprett við sprettum present
(nútíð)		 ég spretti við sprettum
þú sprettur þið sprettið þú sprettir þið sprettið
hann, hún, það sprettur þeir, þær, þau spretta hann, hún, það spretti þeir, þær, þau spretti
past
(þátíð)		 ég spratt við spruttum past
(þátíð)		 ég sprytti við spryttum
þú sprast þið spruttuð þú spryttir þið spryttuð
hann, hún, það spratt þeir, þær, þau spruttu hann, hún, það sprytti þeir, þær, þau spryttu
imperative
(boðháttur)		 sprett (þú) sprettið (þið)
Forms with appended personal pronoun
sprettu sprettiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sprottinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 sprottinn sprottin sprottið sprottnir sprottnar sprottin
accusative
(þolfall)		 sprottinn sprottna sprottið sprottna sprottnar sprottin
dative
(þágufall)		 sprottnum sprottinni sprottnu sprottnum sprottnum sprottnum
genitive
(eignarfall)		 sprottins sprottinnar sprottins sprottinna sprottinna sprottinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 sprottni sprottna sprottna sprottnu sprottnu sprottnu
accusative
(þolfall)		 sprottna sprottnu sprottna sprottnu sprottnu sprottnu
dative
(þágufall)		 sprottna sprottnu sprottna sprottnu sprottnu sprottnu
genitive
(eignarfall)		 sprottna sprottnu sprottna sprottnu sprottnu sprottnu
Derived terms
  • spretta á fætur
  • spretta af
  • spretta upp

Etymology 2

From Old Norse spretta; causative of spretta (1).

Verb

spretta (weak verb, third-person singular past indicative spretti, supine sprett)

  1. (transitive, with dative) to cause to spring forth
  2. (transitive, with dative) to loose, to unfasten, to open
Conjugation
spretta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að spretta
supine
(sagnbót)		 sprett
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 sprettandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég spretti við sprettum present
(nútíð)		 ég spretti við sprettum
þú sprettir þið sprettið þú sprettir þið sprettið
hann, hún, það sprettir þeir, þær, þau spretta hann, hún, það spretti þeir, þær, þau spretti
past
(þátíð)		 ég spretti við sprettum past
(þátíð)		 ég spretti við sprettum
þú sprettir þið sprettuð þú sprettir þið sprettuð
hann, hún, það spretti þeir, þær, þau sprettu hann, hún, það spretti þeir, þær, þau sprettu
imperative
(boðháttur)		 sprett (þú) sprettið (þið)
Forms with appended personal pronoun
sprettu sprettiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sprettast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að sprettast
supine
(sagnbót)		 sprest
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 sprettandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég sprettist við sprettumst present
(nútíð)		 ég sprettist við sprettumst
þú sprettist þið sprettist þú sprettist þið sprettist
hann, hún, það sprettist þeir, þær, þau sprettast hann, hún, það sprettist þeir, þær, þau sprettist
past
(þátíð)		 ég sprettist við sprettumst past
(þátíð)		 ég sprettist við sprettumst
þú sprettist þið sprettust þú sprettist þið sprettust
hann, hún, það sprettist þeir, þær, þau sprettust hann, hún, það sprettist þeir, þær, þau sprettust
imperative
(boðháttur)		 sprest (þú) sprettist (þið)
Forms with appended personal pronoun
sprestu sprettisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
Derived terms
  • spretta á
  • spretta af hesti
  • spretta úr spori

Etymology 3

Noun

spretta f (genitive singular sprettu, nominative plural sprettur)

  1. (especially of grass) growth
Declension
declension of spretta
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative spretta sprettan sprettur spretturnar
accusative sprettu sprettuna sprettur spretturnar
dative sprettu sprettunni sprettum sprettunum
genitive sprettu sprettunnar spretta sprettanna

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

spretta

  1. simple past and past participle of sprette (Verb 2)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.