skylda

Faroese

Etymology 1

From Old Norse skylda.

Noun

skylda f (genitive singular skyldu, plural skyldur)

  1. obligation
Declension
Declension of skylda
f1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative skylda skyldan skyldur skyldurnar
accusative skyldu skylduna skyldur skyldurnar
dative skyldu skylduni skyldum skyldunum
genitive skyldu skyldunnar skylda skyldanna

Etymology 2

Compare Icelandic skulda.

Verb

skylda (third person singular past indicative skyldaði, third person plural past indicative skyldað, supine skyldað)

  1. to owe
Conjugation
   Conjugation of skylda
v-30
infinitive skylda
present participle skyldandi
past participle a6 skyldaður
supine skyldað
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present skyldi skyldar skyldar skylda
past skyldaði skyldaði skyldaði skyldaðu
imperative – tú – tit
present — skylda! — skyldið!

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈscɪlta/
  • Rhymes: -ɪlta

Etymology 1

From Old Norse skylda.

Noun

skylda f (genitive singular skyldu, nominative plural skyldur)

  1. obligation, duty
    Synonym: kvöð
Declension
declension of skylda
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative skylda skyldan skyldur skyldurnar
accusative skyldu skylduna skyldur skyldurnar
dative skyldu skyldunni skyldum skyldunum
genitive skyldu skyldunnar skyldna skyldnanna
Derived terms
Derived terms
  • skylduafhending
  • skylduaðild
  • skyldubeiting
  • skyldubirgir
  • skyldubundin eiming
  • skyldubundin lögsaga
  • skyldubundinn
  • skyldubundið lífeyriskerfi
  • skyldubundið prófunaratriði
  • skyldubundið verklag
  • skyldugreiðsla
  • skylduiðgjald
  • skyldunám
  • skyldurækinn
  • skyldurækni
  • skyldustarf
  • skyldustörf
  • skyldutrygging
  • starfsskyldur

Etymology 2

From Old Norse skylda.

Verb

skylda (weak verb, third-person singular past indicative skyldaði, supine skyldað)

  1. to obligate
Conjugation
skylda — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skylda
supine
(sagnbót)		 skyldað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skyldandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skylda við skyldum present
(nútíð)		 ég skyldi við skyldum
þú skyldar þið skyldið þú skyldir þið skyldið
hann, hún, það skyldar þeir, þær, þau skylda hann, hún, það skyldi þeir, þær, þau skyldi
past
(þátíð)		 ég skyldaði við skylduðum past
(þátíð)		 ég skyldaði við skylduðum
þú skyldaðir þið skylduðuð þú skyldaðir þið skylduðuð
hann, hún, það skyldaði þeir, þær, þau skylduðu hann, hún, það skyldaði þeir, þær, þau skylduðu
imperative
(boðháttur)		 skylda (þú) skyldið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skyldaðu skyldiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skyldast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skyldast
supine
(sagnbót)		 skyldast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skyldandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skyldast við skyldumst present
(nútíð)		 ég skyldist við skyldumst
þú skyldast þið skyldist þú skyldist þið skyldist
hann, hún, það skyldast þeir, þær, þau skyldast hann, hún, það skyldist þeir, þær, þau skyldist
past
(þátíð)		 ég skyldaðist við skylduðumst past
(þátíð)		 ég skyldaðist við skylduðumst
þú skyldaðist þið skylduðust þú skyldaðist þið skylduðust
hann, hún, það skyldaðist þeir, þær, þau skylduðust hann, hún, það skyldaðist þeir, þær, þau skylduðust
imperative
(boðháttur)		 skyldast (þú) skyldist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skyldastu skyldisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skyldaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skyldaður skylduð skyldað skyldaðir skyldaðar skylduð
accusative
(þolfall)		 skyldaðan skyldaða skyldað skyldaða skyldaðar skylduð
dative
(þágufall)		 skylduðum skyldaðri skylduðu skylduðum skylduðum skylduðum
genitive
(eignarfall)		 skyldaðs skyldaðrar skyldaðs skyldaðra skyldaðra skyldaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skyldaði skyldaða skyldaða skylduðu skylduðu skylduðu
accusative
(þolfall)		 skyldaða skylduðu skyldaða skylduðu skylduðu skylduðu
dative
(þágufall)		 skyldaða skylduðu skyldaða skylduðu skylduðu skylduðu
genitive
(eignarfall)		 skyldaða skylduðu skyldaða skylduðu skylduðu skylduðu
Derived terms
  • skylda til

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

skylda m or f

  1. definite feminine singular of skyld

Norwegian Nynorsk

Noun

skylda f

  1. definite singular of skyld

Old Norse

Etymology 1

Noun

skylda f

  1. duty, obligation
  2. tax, due
Synonyms
Descendants

Etymology 2

Verb

skylda

  1. obligate, bind
Descendants

References
  • skylda in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.