skeina

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsceiːna/
    Rhymes: -eiːna

Noun

skeina f (genitive singular skeinu, nominative plural skeinur)

  1. scratch
    Þetta er bara skeina.
    This is just a scratch.

Declension
declension of skeina
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative skeina skeinan skeinur skeinurnar
accusative skeinu skeinuna skeinur skeinurnar
dative skeinu skeinunni skeinum skeinunum
genitive skeinu skeinunnar skeina skeinanna

See also
  • skráma

Verb

skeina (weak verb, third-person singular past indicative skeindi, supine skeint)

  1. to wipe

Conjugation
skeina — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skeina
supine
(sagnbót)		 skeint
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skeinandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skeini við skeinum present
(nútíð)		 ég skeini við skeinum
þú skeinir þið skeinið þú skeinir þið skeinið
hann, hún, það skeinir þeir, þær, þau skeina hann, hún, það skeini þeir, þær, þau skeini
past
(þátíð)		 ég skeindi við skeindum past
(þátíð)		 ég skeindi við skeindum
þú skeindir þið skeinduð þú skeindir þið skeinduð
hann, hún, það skeindi þeir, þær, þau skeindu hann, hún, það skeindi þeir, þær, þau skeindu
imperative
(boðháttur)		 skein (þú) skeinið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skeindu skeiniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skeinast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skeinast
supine
(sagnbót)		 skeinst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skeinandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skeinist við skeinumst present
(nútíð)		 ég skeinist við skeinumst
þú skeinist þið skeinist þú skeinist þið skeinist
hann, hún, það skeinist þeir, þær, þau skeinast hann, hún, það skeinist þeir, þær, þau skeinist
past
(þátíð)		 ég skeindist við skeindumst past
(þátíð)		 ég skeindist við skeindumst
þú skeindist þið skeindust þú skeindist þið skeindust
hann, hún, það skeindist þeir, þær, þau skeindust hann, hún, það skeindist þeir, þær, þau skeindust
imperative
(boðháttur)		 skeinst (þú) skeinist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skeinstu skeinisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skeindur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skeindur skeind skeint skeindir skeindar skeind
accusative
(þolfall)		 skeindan skeinda skeint skeinda skeindar skeind
dative
(þágufall)		 skeindum skeindri skeindu skeindum skeindum skeindum
genitive
(eignarfall)		 skeinds skeindrar skeinds skeindra skeindra skeindra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skeindi skeinda skeinda skeindu skeindu skeindu
accusative
(þolfall)		 skeinda skeindu skeinda skeindu skeindu skeindu
dative
(þágufall)		 skeinda skeindu skeinda skeindu skeindu skeindu
genitive
(eignarfall)		 skeinda skeindu skeinda skeindu skeindu skeindu

Derived terms
  • skeina sig (to wipe oneself)

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.