skarżyć

Polish

Etymology

From dialectal Proto-Slavic *skr̥žiti, from *skrъgati, *skrъžǫ.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskar.ʐɨt͡ɕ/

Verb

skarżyć impf (perfective oskarżyć)

  1. (transitive) to accuse
  2. (reflexive) to complain, to repine

Conjugation
Conjugation of skarżyć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive skarżyć
present tense 1st skarżę skarżymy
2nd skarżysz skarżycie
3rd skarży skarżą
past tense 1st skarżyłem skarżyłam skarżyliśmy skarżyłyśmy
2nd skarżyłeś skarżyłaś skarżyliście skarżyłyście
3rd skarżył skarżyła skarżyło skarżyli skarżyły
future tense 1st będę skarżył1 będę skarżyła1 będziemy skarżyli1 będziemy skarżyły1
2nd będziesz skarżył1 będziesz skarżyła1 będziecie skarżyli1 będziecie skarżyły1
3rd będzie skarżył1 będzie skarżyła1 będzie skarżyło1 będą skarżyli1 będą skarżyły1
conditional 1st skarżyłbym skarżyłabym skarżylibyśmy skarżyłybyśmy
2nd skarżyłbyś skarżyłabyś skarżylibyście skarżyłybyście
3rd skarżyłby skarżyłaby skarżyłoby skarżyliby skarżyłyby
imperative 1st — skarżmy
2nd skarż skarżcie
3rd niech skarży niech skarżą
active adjectival participle skarżący skarżąca skarżące skarżący skarżące
passive adjectival participle skarżony skarżona skarżone skarżeni skarżone
contemporary adverbial participle skarżąc
impersonal past skarżono
verbal noun skarżenie
1 or: będę skarżyć, będziesz skarżyć etc.

Synonyms

Derived terms

Further reading
  • skarżyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.