schalk

From Middle Dutch schalc, from Old Dutch skalk, from Frankish *skalk, from Proto-Germanic *skalkaz (“servant, knight”), from Proto-Indo-European *(s)kelH- (“to cleave, separate, part, divide”). Cognate to English shalk, Gothic 𐍃𐌺𐌰𐌻𐌺𐍃 (skalks).

• IPA^(key): /sxɑlk/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: schalk
• Rhymes: -ɑlk

schalk m (plural schalken, diminutive schalkje n)

1. scoundrel, rascal, tomboy
2. prankster, trickster
   • 1909, W. de Hoo Az., Studiën over de 'Nederlandsche en Engelsche taal en letterkunde en haar wederzijdschen invloed, publ. by J. P. Revers, 36.

     Zelfs nu nog zijn er allerlei grappen en platte anecdotes bij het volk in omloop, welke behooren tot het leven van Uilenspiegel, dien boosaardigen schalk, spotter en bedrieger, die altijd zegeviert over zijne tegenstanders.

• (rascal): guit

• schalks
• seneschalk
• maarschalk

From Old English cealc.

schalk

1. Alternative form of chalk

From Old English scealc, from Proto-Germanic *skalkaz.

• schalke, schalkke, shalk, scalk

• IPA^(key): /ʃalk/
• Rhymes: -alk

schalk (plural schalkes)

1. A male adult human; a grown man.
2. A fighter or combatant, especially one of noble birth.
3. (rare) A mythological or monstrous humanoid.
4. (rare) A attendant; one who acts as a servant.

• English: shalk
• Scots: schalk, schak, schaik

• “shalk(e (n.)” in MED Online, Ann Arbor, Mich.: University of Michigan, 2007, retrieved 2018-12-30.