rækja

Faroese

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈɹɛaːʰtʃa]

Noun

rækja f (genitive singular rækju, plural rækjur)

  1. shrimp
  2. prawn

Declension
Declension of rækja
f1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative rækja rækjan rækjur rækjurnar
accusative rækju rækjuna rækjur rækjurnar
dative rækju rækjuni rækjum rækjunum
genitive rækju rækjunnar rækja rækjanna

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈraiːca/
    Rhymes: -aiːca

Etymology 1

From Old Norse rœkja, from Proto-Germanic *rōkijaną.

Verb

rækja (weak verb, third-person singular past indicative rækti, supine rækt)

  1. (transitive, governs the accusative) to attend to, to pursue, to perform
Conjugation
rækja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rækja
supine
(sagnbót)		 rækt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rækjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég ræki við rækjum present
(nútíð)		 ég ræki við rækjum
þú rækir þið rækið þú rækir þið rækið
hann, hún, það rækir þeir, þær, þau rækja hann, hún, það ræki þeir, þær, þau ræki
past
(þátíð)		 ég rækti við ræktum past
(þátíð)		 ég rækti við ræktum
þú ræktir þið ræktuð þú ræktir þið ræktuð
hann, hún, það rækti þeir, þær, þau ræktu hann, hún, það rækti þeir, þær, þau ræktu
imperative
(boðháttur)		 ræk (þú) rækið (þið)
Forms with appended personal pronoun
ræktu rækiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rækjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rækjast
supine
(sagnbót)		 rækst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rækjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rækist við rækjumst present
(nútíð)		 ég rækist við rækjumst
þú rækist þið rækist þú rækist þið rækist
hann, hún, það rækist þeir, þær, þau rækjast hann, hún, það rækist þeir, þær, þau rækist
past
(þátíð)		 ég ræktist við ræktumst past
(þátíð)		 ég ræktist við ræktumst
þú ræktist þið ræktust þú ræktist þið ræktust
hann, hún, það ræktist þeir, þær, þau ræktust hann, hún, það ræktist þeir, þær, þau ræktust
imperative
(boðháttur)		 rækst (þú) rækist (þið)
Forms with appended personal pronoun
rækstu rækisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
ræktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 ræktur rækt rækt ræktir ræktar rækt
accusative
(þolfall)		 ræktan rækta rækt rækta ræktar rækt
dative
(þágufall)		 ræktum ræktri ræktu ræktum ræktum ræktum
genitive
(eignarfall)		 rækts ræktrar rækts ræktra ræktra ræktra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rækti rækta rækta ræktu ræktu ræktu
accusative
(þolfall)		 rækta ræktu rækta ræktu ræktu ræktu
dative
(þágufall)		 rækta ræktu rækta ræktu ræktu ræktu
genitive
(eignarfall)		 rækta ræktu rækta ræktu ræktu ræktu

Etymology 2

Noun

rækja f (genitive singular rækju, nominative plural rækjur)

  1. shrimp
Declension
declension of rækja
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative rækja rækjan rækjur rækjurnar
accusative rækju rækjuna rækjur rækjurnar
dative rækju rækjunni rækjum rækjunum
genitive rækju rækjunnar rækja rækjanna
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.