rutus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of ruō (turn up, rake up).

Participle

rutus m (feminine ruta, neuter rutum); first/second declension

  1. dug-up, raked up, having been dug-up

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative rutus ruta rutum rutī rutae ruta
Genitive rutī rutae rutī rutōrum rutārum rutōrum
Dative rutō rutae rutō rutīs rutīs rutīs
Accusative rutum rutam rutum rutōs rutās ruta
Ablative rutō rutā rutō rutīs rutīs rutīs
Vocative rute ruta rutum rutī rutae ruta

References

  • rutus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • rutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.