ruricola

Latin

Etymology

From rūs (the country) + colō (I till, cultivate).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ruːˈri.ko.la/, [ruːˈrɪ.kɔ.ɫa]

Adjective

rūricola c (genitive rūricolae)

  1. that tills the soil
  2. rural, rustic

Inflection

First declension.

Case Singular Plural
Nominative rūricola rūricolae
Genitive rūricolae rūricolārum
Dative rūricolae rūricolīs
Accusative rūricolam rūricolās
Ablative rūricolā rūricolīs
Vocative rūricola rūricolae

Derived terms

  • rūricolāris

Noun

rūricola m (genitive rūricolae); first declension

  1. countryman, rustic, farmer
  2. (usually in the plural) oxen

Inflection

First declension.

Case Singular Plural
Nominative rūricola rūricolae
Genitive rūricolae rūricolārum
Dative rūricolae rūricolīs
Accusative rūricolam rūricolās
Ablative rūricolā rūricolīs
Vocative rūricola rūricolae

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.