ruosta

Finnish

Noun

ruosta

  1. Elative singular form of ruko.

Anagrams


Northern Sami

Etymology

From Proto-Samic *ruostë.

Pronunciation

  • (Kautokeino) IPA(key): /ˈruo̯sːta/

Noun

ruosta

  1. rust

Inflection

Even a-stem, st-stt gradation
Nominative ruosta
Genitive ruostta
Singular Plural
Nominative ruosta ruosttat
Accusative ruostta ruosttaid
Genitive ruostta ruosttaid
Illative rūstii ruosttaide
Locative ruosttas ruosttain
Comitative ruosttain ruosttaiguin
Essive ruostan
Possessive forms
Singular Dual Plural
1st person ruostan ruostame ruostamet
2nd person ruostat ruostade ruostadet
3rd person ruostas ruostaska ruostaset

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.