rozproszyć

Polish

Etymology

roz- +‎ prószyć

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔˈsprɔ.ʂɨt͡ɕ/

Verb

rozproszyć pf (imperfective rozpraszać)

  1. to distract [+accusative = someone], to prevent someone from focusing
  2. to distribute, to scatter, to disperse
  3. (physics) to scatter
  4. (computing) to distribute

Conjugation
Conjugation of rozproszyć pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive rozproszyć
future tense 1st rozproszę rozproszymy
2nd rozproszysz rozproszycie
3rd rozproszy rozproszą
past tense 1st rozproszyłem rozproszyłam rozproszyliśmy rozproszyłyśmy
2nd rozproszyłeś rozproszyłaś rozproszyliście rozproszyłyście
3rd rozproszył rozproszyła rozproszyło rozproszyli rozproszyły
conditional 1st rozproszyłbym rozproszyłabym rozproszylibyśmy rozproszyłybyśmy
2nd rozproszyłbyś rozproszyłabyś rozproszylibyście rozproszyłybyście
3rd rozproszyłby rozproszyłaby rozproszyłoby rozproszyliby rozproszyłyby
imperative 1st niech rozproszę rozproszmy
2nd rozprosz rozproszcie
3rd niech rozproszy niech rozproszą
passive adjectival participle rozproszony rozproszona rozproszone rozproszeni rozproszone
anterior adverbial participle rozproszywszy
impersonal past rozproszono
verbal noun rozproszenie

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.