rozpraszać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔˈspra.ʂat͡ɕ/

Verb

rozpraszać impf (perfective rozproszyć)

  1. to distract [+accusative = someone], to prevent someone from focusing
  2. to distribute, to scatter, to disperse
  3. (physics) to scatter
  4. (computing) to distribute

Conjugation
Conjugation of rozpraszać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive rozpraszać
present tense 1st rozpraszam rozpraszamy
2nd rozpraszasz rozpraszacie
3rd rozprasza rozpraszają
past tense 1st rozpraszałem rozpraszałam rozpraszaliśmy rozpraszałyśmy
2nd rozpraszałeś rozpraszałaś rozpraszaliście rozpraszałyście
3rd rozpraszał rozpraszała rozpraszało rozpraszali rozpraszały
future tense 1st będę rozpraszał1 będę rozpraszała1 będziemy rozpraszali1 będziemy rozpraszały1
2nd będziesz rozpraszał1 będziesz rozpraszała1 będziecie rozpraszali1 będziecie rozpraszały1
3rd będzie rozpraszał1 będzie rozpraszała1 będzie rozpraszało1 będą rozpraszali1 będą rozpraszały1
conditional 1st rozpraszałbym rozpraszałabym rozpraszalibyśmy rozpraszałybyśmy
2nd rozpraszałbyś rozpraszałabyś rozpraszalibyście rozpraszałybyście
3rd rozpraszałby rozpraszałaby rozpraszałoby rozpraszaliby rozpraszałyby
imperative 1st — rozpraszajmy
2nd rozpraszaj rozpraszajcie
3rd niech rozprasza niech rozpraszają
active adjectival participle rozpraszający rozpraszająca rozpraszające rozpraszający rozpraszające
passive adjectival participle rozpraszany rozpraszana rozpraszane rozpraszani rozpraszane
contemporary adverbial participle rozpraszając
impersonal past rozpraszano
verbal noun rozpraszanie
1 or: będę rozpraszać, będziesz rozpraszać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.