riða

See also: rida, ridà, riþa, rīdā, říďa, and ríða

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɪːða/
    Rhymes: -ɪːða

Verb

riða (weak verb, third-person singular past indicative riðaði, supine riðað)

  1. to sway, to totter
  2. to tremble

Conjugation
riða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að riða
supine
(sagnbót)		 riðað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 riðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég riða við riðum present
(nútíð)		 ég riði við riðum
þú riðar þið riðið þú riðir þið riðið
hann, hún, það riðar þeir, þær, þau riða hann, hún, það riði þeir, þær, þau riði
past
(þátíð)		 ég riðaði við riðuðum past
(þátíð)		 ég riðaði við riðuðum
þú riðaðir þið riðuðuð þú riðaðir þið riðuðuð
hann, hún, það riðaði þeir, þær, þau riðuðu hann, hún, það riðaði þeir, þær, þau riðuðu
imperative
(boðháttur)		 riða (þú) riðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
riðaðu riðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Noun

riða f (genitive singular riðu, no plural)

  1. scrapie

Declension
declension of riða
f-w1 singular
indefinite definite
nominative riða riðan
accusative riðu riðuna
dative riðu riðunni
genitive riðu riðunnar

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.