reykja
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈreiːca/
- Rhymes: -eiːca
Etymology 1
From Old Norse reykja, from Proto-Germanic *raukijaną.
Conjugation
reykja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að reykja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
reykt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
reykjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég reyki | við reykjum | present (nútíð) |
ég reyki | við reykjum |
| þú reykir | þið reykið | þú reykir | þið reykið | ||
| hann, hún, það reykir | þeir, þær, þau reykja | hann, hún, það reyki | þeir, þær, þau reyki | ||
| past (þátíð) |
ég reykti | við reyktum | past (þátíð) |
ég reykti | við reyktum |
| þú reyktir | þið reyktuð | þú reyktir | þið reyktuð | ||
| hann, hún, það reykti | þeir, þær, þau reyktu | hann, hún, það reykti | þeir, þær, þau reyktu | ||
| imperative (boðháttur) |
reyk (þú) | reykið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| reyktu | reykiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
reykjast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að reykjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
reykst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
reykjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég reykist | við reykjumst | present (nútíð) |
ég reykist | við reykjumst |
| þú reykist | þið reykist | þú reykist | þið reykist | ||
| hann, hún, það reykist | þeir, þær, þau reykjast | hann, hún, það reykist | þeir, þær, þau reykist | ||
| past (þátíð) |
ég reyktist | við reyktumst | past (þátíð) |
ég reyktist | við reyktumst |
| þú reyktist | þið reyktust | þú reyktist | þið reyktust | ||
| hann, hún, það reyktist | þeir, þær, þau reyktust | hann, hún, það reyktist | þeir, þær, þau reyktust | ||
| imperative (boðháttur) |
reykst (þú) | reykist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| reykstu | reykisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
reyktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
reyktur | reykt | reykt | reyktir | reyktar | reykt | |
| accusative (þolfall) |
reyktan | reykta | reykt | reykta | reyktar | reykt | |
| dative (þágufall) |
reyktum | reyktri | reyktu | reyktum | reyktum | reyktum | |
| genitive (eignarfall) |
reykts | reyktrar | reykts | reyktra | reyktra | reyktra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
reykti | reykta | reykta | reyktu | reyktu | reyktu | |
| accusative (þolfall) |
reykta | reyktu | reykta | reyktu | reyktu | reyktu | |
| dative (þágufall) |
reykta | reyktu | reykta | reyktu | reyktu | reyktu | |
| genitive (eignarfall) |
reykta | reyktu | reykta | reyktu | reyktu | reyktu | |
Etymology 2
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.