rella

See also: Rella

Catalan

Etymology

From Latin rēgula.

Noun

rella f (plural relles)

  1. plowshare

Further reading

Galician
Ploughing (a re-enactment)

Etymology

From Old Galician and Old Portuguese, from Latin rēgula. Cognate with Portuguese relha, Spanish reja and Catalan rella.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈreʎa̝/

Noun

rella f (plural rellas)

  1. plowshare
    Synonyms: ferro, palmela
  2. wooden or iron peg which internally connects the parts of a traditional cart wheel

References
  • “rella” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006-2016.
  • “rella” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006-2013.
  • “rella” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • “rella” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɛtla/
  • Rhymes: -ɛtla

Etymology 1

Noun

rella f (genitive singular rellu, no plural)

  1. nagging, pestering
    Synonyms: nauð, nudd, kvabb, þrábeiðni, juð, suð, rell
Declension
declension of rella
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative rella rellan rellur rellurnar
accusative rellu relluna rellur rellurnar
dative rellu rellunni rellum rellunum
genitive rellu rellunnar rella rellanna
Derived terms
  • relluskjóða (“nagger, pesterer”)

Verb

rella (weak verb, third-person singular past indicative rellaði, supine rellað)

  1. (intransitive) to nag, to pester
    Synonyms: nauða í, kvabba, þrábiðja, suða, juða
Conjugation
rella — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rella
supine
(sagnbót)		 rellað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rellandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rella við rellum present
(nútíð)		 ég relli við rellum
þú rellar þið rellið þú rellir þið rellið
hann, hún, það rellar þeir, þær, þau rella hann, hún, það relli þeir, þær, þau relli
past
(þátíð)		 ég rellaði við relluðum past
(þátíð)		 ég rellaði við relluðum
þú rellaðir þið relluðuð þú rellaðir þið relluðuð
hann, hún, það rellaði þeir, þær, þau relluðu hann, hún, það rellaði þeir, þær, þau relluðu
imperative
(boðháttur)		 rella (þú) rellið (þið)
Forms with appended personal pronoun
rellaðu relliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rellast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rellast
supine
(sagnbót)		 rellast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rellandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rellast við rellumst present
(nútíð)		 ég rellist við rellumst
þú rellast þið rellist þú rellist þið rellist
hann, hún, það rellast þeir, þær, þau rellast hann, hún, það rellist þeir, þær, þau rellist
past
(þátíð)		 ég rellaðist við relluðumst past
(þátíð)		 ég rellaðist við relluðumst
þú rellaðist þið relluðust þú rellaðist þið relluðust
hann, hún, það rellaðist þeir, þær, þau relluðust hann, hún, það rellaðist þeir, þær, þau relluðust
imperative
(boðháttur)		 rellast (þú) rellist (þið)
Forms with appended personal pronoun
rellastu rellisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rellaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rellaður relluð rellað rellaðir rellaðar relluð
accusative
(þolfall)		 rellaðan rellaða rellað rellaða rellaðar relluð
dative
(þágufall)		 relluðum rellaðri relluðu relluðum relluðum relluðum
genitive
(eignarfall)		 rellaðs rellaðrar rellaðs rellaðra rellaðra rellaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rellaði rellaða rellaða relluðu relluðu relluðu
accusative
(þolfall)		 rellaða relluðu rellaða relluðu relluðu relluðu
dative
(þágufall)		 rellaða relluðu rellaða relluðu relluðu relluðu
genitive
(eignarfall)		 rellaða relluðu rellaða relluðu relluðu relluðu
Derived terms
  • rell (“nagging, pestering”)

Etymology 2

Noun

rella f (genitive singular rellu, nominative plural rellur)

  1. pinwheel
  2. small aeroplane
Declension
declension of rella
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative rella rellan rellur rellurnar
accusative rellu relluna rellur rellurnar
dative rellu rellunni rellum rellunum
genitive rellu rellunnar rella/rellna rellanna/rellnanna
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.