recidivus

Latin

Etymology

From recidō (to fall back) + -īvus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /re.kiˈdiː.wus/, [rɛ.kɪˈdiː.wʊs]

Adjective

recidīvus (feminine recidīva, neuter recidīvum); first/second declension

  1. returning, recurring, falling back
  2. (poetic) restored, rebuilt

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative recidīvus recidīva recidīvum recidīvī recidīvae recidīva
Genitive recidīvī recidīvae recidīvī recidīvōrum recidīvārum recidīvōrum
Dative recidīvō recidīvae recidīvō recidīvīs recidīvīs recidīvīs
Accusative recidīvum recidīvam recidīvum recidīvōs recidīvās recidīva
Ablative recidīvō recidīvā recidīvō recidīvīs recidīvīs recidīvīs
Vocative recidīve recidīva recidīvum recidīvī recidīvae recidīva

Derived terms

  • recidīvātus

Descendants

References

  • recidivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • recidivus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • recidivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.