rannsaka

Icelandic

Etymology

From Old Norse rannsaka.

Verb

rannsaka (weak verb, third-person singular past indicative rannsakaði, supine rannsakað)

  1. to investigate
  2. to research, to study

Conjugation
rannsaka — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rannsaka
supine
(sagnbót)		 rannsakað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rannsakandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rannsaka við rannsökum present
(nútíð)		 ég rannsaki við rannsökum
þú rannsakar þið rannsakið þú rannsakir þið rannsakið
hann, hún, það rannsakar þeir, þær, þau rannsaka hann, hún, það rannsaki þeir, þær, þau rannsaki
past
(þátíð)		 ég rannsakaði við rannsökuðum past
(þátíð)		 ég rannsakaði við rannsökuðum
þú rannsakaðir þið rannsökuðuð þú rannsakaðir þið rannsökuðuð
hann, hún, það rannsakaði þeir, þær, þau rannsökuðu hann, hún, það rannsakaði þeir, þær, þau rannsökuðu
imperative
(boðháttur)		 rannsaka (þú) rannsakið (þið)
Forms with appended personal pronoun
rannsakaðu rannsakiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rannsakast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rannsakast
supine
(sagnbót)		 rannsakast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rannsakandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rannsakast við rannsökumst present
(nútíð)		 ég rannsakist við rannsökumst
þú rannsakast þið rannsakist þú rannsakist þið rannsakist
hann, hún, það rannsakast þeir, þær, þau rannsakast hann, hún, það rannsakist þeir, þær, þau rannsakist
past
(þátíð)		 ég rannsakaðist við rannsökuðumst past
(þátíð)		 ég rannsakaðist við rannsökuðumst
þú rannsakaðist þið rannsökuðust þú rannsakaðist þið rannsökuðust
hann, hún, það rannsakaðist þeir, þær, þau rannsökuðust hann, hún, það rannsakaðist þeir, þær, þau rannsökuðust
imperative
(boðháttur)		 rannsakast (þú) rannsakist (þið)
Forms with appended personal pronoun
rannsakastu rannsakisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rannsakaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rannsakaður rannsökuð rannsakað rannsakaðir rannsakaðar rannsökuð
accusative
(þolfall)		 rannsakaðan rannsakaða rannsakað rannsakaða rannsakaðar rannsökuð
dative
(þágufall)		 rannsökuðum rannsakaðri rannsökuðu rannsökuðum rannsökuðum rannsökuðum
genitive
(eignarfall)		 rannsakaðs rannsakaðrar rannsakaðs rannsakaðra rannsakaðra rannsakaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rannsakaði rannsakaða rannsakaða rannsökuðu rannsökuðu rannsökuðu
accusative
(þolfall)		 rannsakaða rannsökuðu rannsakaða rannsökuðu rannsökuðu rannsökuðu
dative
(þágufall)		 rannsakaða rannsökuðu rannsakaða rannsökuðu rannsökuðu rannsökuðu
genitive
(eignarfall)		 rannsakaða rannsökuðu rannsakaða rannsökuðu rannsökuðu rannsökuðu

Old Norse

Etymology

rann (“house”) +‎ saka (“damage”)

Verb

rannsaka (singular past indicative rannsakaði, plural past indicative rannsǫkuðu, past participle rannsakaður)

  1. to investigate
  2. to ransack

Descendants

References
  • rannsaka in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Swedish

Etymology

From Old Swedish ransaka (“house-search”), from rann, corresponding to Icelandic rann (“house”), related to granne (“neigbor”), and a verb saka, derived from söka (“to search”); from Old Norse rannsaka.

Verb

rannsaka (present rannsakar, preterite rannsakade, supine rannsakat, imperative rannsaka)

  1. to ransack, to investigate, to interrogate, to question

Conjugation
Conjugation of rannsaka (weak)
Active Passive
Infinitive rannsaka rannsakas
Present tense rannsakar rannsakas
Past tense rannsakade rannsakades
Supine rannsakat rannsakats
Imperative rannsaka —
Present participle rannsakande
Past participle rannsakad

See also

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.