raka

See also: rãka, räka, räkä, råka, rak'a, and Appendix:Variations of "raka"

Balinese

Romanization

raka

  1. Romanization of ᬭᬓ

Faroese

Verb

raka (third person singular past indicative rakti, third person plural past indicative rakað, supine rakað)

  1. to hit, to strike

Conjugation
   Conjugation of raka
v-29-30
infinitive raka
present participle rakandi
past participle a5
(a39)/a6		 raktur/
rakaður
supine rakað
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present raki rakar rakar raka
past rakti/
rakaði		 rakti/
rakaði		 rakti/
rakaði		 raktu/
rakaðu
imperative – tú – tit
present — raka! — rakið!

Verb

raka (third person singular past indicative rakaði, third person plural past indicative rakað, supine rakað)

  1. to shave

Conjugation
   Conjugation of raka
v-30
infinitive raka
present participle rakandi
past participle a6 rakaður
supine rakað
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present raki rakar rakar raka
past rakaði rakaði rakaði rakaðu
imperative – tú – tit
present — raka! — rakið!

Gothic

Romanization

raka

  1. Romanization of 𐍂𐌰𐌺𐌰

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈraːka/
    Rhymes: -aːka

Verb

raka (weak verb, third-person singular past indicative rakaði, supine rakað)

  1. to rake
  2. to shave

Conjugation
raka — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að raka
supine
(sagnbót)		 rakað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rakandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég raka við rökum present
(nútíð)		 ég raki við rökum
þú rakar þið rakið þú rakir þið rakið
hann, hún, það rakar þeir, þær, þau raka hann, hún, það raki þeir, þær, þau raki
past
(þátíð)		 ég rakaði við rökuðum past
(þátíð)		 ég rakaði við rökuðum
þú rakaðir þið rökuðuð þú rakaðir þið rökuðuð
hann, hún, það rakaði þeir, þær, þau rökuðu hann, hún, það rakaði þeir, þær, þau rökuðu
imperative
(boðháttur)		 raka (þú) rakið (þið)
Forms with appended personal pronoun
rakaðu rakiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rakast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rakast
supine
(sagnbót)		 rakast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rakandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rakast við rökumst present
(nútíð)		 ég rakist við rökumst
þú rakast þið rakist þú rakist þið rakist
hann, hún, það rakast þeir, þær, þau rakast hann, hún, það rakist þeir, þær, þau rakist
past
(þátíð)		 ég rakaðist við rökuðumst past
(þátíð)		 ég rakaðist við rökuðumst
þú rakaðist þið rökuðust þú rakaðist þið rökuðust
hann, hún, það rakaðist þeir, þær, þau rökuðust hann, hún, það rakaðist þeir, þær, þau rökuðust
imperative
(boðháttur)		 rakast (þú) rakist (þið)
Forms with appended personal pronoun
rakastu rakisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rakaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rakaður rökuð rakað rakaðir rakaðar rökuð
accusative
(þolfall)		 rakaðan rakaða rakað rakaða rakaðar rökuð
dative
(þágufall)		 rökuðum rakaðri rökuðu rökuðum rökuðum rökuðum
genitive
(eignarfall)		 rakaðs rakaðrar rakaðs rakaðra rakaðra rakaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rakaði rakaða rakaða rökuðu rökuðu rökuðu
accusative
(þolfall)		 rakaða rökuðu rakaða rökuðu rökuðu rökuðu
dative
(þágufall)		 rakaða rökuðu rakaða rökuðu rökuðu rökuðu
genitive
(eignarfall)		 rakaða rökuðu rakaða rökuðu rökuðu rökuðu

Noun

raka

  1. indefinite accusative singular of raki
  2. indefinite dative singular of raki
  3. indefinite genitive singular of raki

Noun

raka

  1. indefinite genitive plural of rök

Javanese

Noun

raka

  1. older brother

Latvian

Verb

raka

  1. 3rd person singular past indicative form of rakt
  2. 3rd person plural past indicative form of rakt

Lower Sorbian

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈraka/

Noun

raka

  1. genitive singular of rak
  2. accusative singular of rak
  3. nominative dual of rak

Maori

Noun

raka

  1. lock

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Pronunciation
  • IPA(key): /²rɑːkɑ/

Etymology 1

From Old Norse raka. Akin to English rake.

Verb

raka (present tense rakar, past tense raka, past participle raka, passive infinitive rakast, present participle rakande, imperative rak/raka)

  1. to rake (use a rake on leaves, a lawn, etc.)
  2. to shave

Etymology 2

From Middle Low German [Term?].

Verb
  1. to concern (mainly used in the negative sense)
    Det rakar deg ikkje.
    It does not concern you / It is none of your business.

References

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *raką

Verb

raka

  1. to scrape

References
  • raka in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Papiamentu

Etymology

From Dutch raken.

Verb

raka

  1. to hit

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈra.ka/

Noun

raka m

  1. inflection of rak:
    1. genitive singular
    2. accusative singular

Swedish

Pronunciation
  • audio(file)

Adjective

raka

  1. absolute singular definite and plural form of rak.

Noun

raka c

  1. a (long) straight section of a road
  2. a rake; a garden tool

Declension
Declension of raka 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative raka rakan rakor rakorna
Genitive rakas rakans rakors rakornas

Antonyms

Verb

raka (present rakar, preterite rakade, supine rakat, imperative raka)

  1. to shave
    Han rakade sig innan han gick till jobbet.
    He shaved before going to work.
  2. to rake; to use a garden rake on (leaves etc.)

Conjugation
Conjugation of raka (weak)
Active Passive
Infinitive raka rakas
Present tense rakar rakas
Past tense rakade rakades
Supine rakat rakats
Imperative raka —
Present participle rakande
Past participle rakad
  • rakning
  • renraka

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.