płonny

Polish

Etymology

From dialectal Proto-Slavic *polnъ, from a *polh₂no- derivative of Proto-Indo-European *pleh₂- (“flat”). Cognate to Upper Sorbian płony (“flat; fruitless”), Czech planý (“wild; false; vain”), Slovak planý (“wild; false; vain”), Slovene plȃn (“without growth on it; flat”); the original context being related to undesired plants.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpwɔn.nɨ/

Adjective

płonny (comparative bardziej płonny, superlative najbardziej płonny, adverb płonnie)

  1. fruitless, vain, to no avail, superfluous, otiose
    Synonyms: nikczemny, próżny, jałowy, bezużyteczny, czczy, nieurodzajny

Declension
declension of płonny
case singular plural
m pers or m anim m inan n f m pers other
nominative, vocative płonny płonne płonna płonni płonne
genitive płonnego płonnej płonnych
dative płonnemu płonnym
accusative płonnego płonny płonne płonną płonnych płonne
instrumental płonnym płonnymi
locative płonnej płonnych

Derived terms

Further reading
  • płonny in Polish dictionaries at PWN
  • Boryś, Wiesław (2005) Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN, pages 445–446
  • Snoj, Marko (2016), “plȃn”, in Slovenski etimološki slovar, Ljubljana: Inštitut za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.