pęknąć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *pǫknǫti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɛŋ.knɔɲt͡ɕ/

Verb

pęknąć pf (imperfective pękać)

  1. (transitive) to burst (e.g., a tire, a window)

Conjugation
Conjugation of pęknąć pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive pęknąć
future tense 1st pęknę pękniemy
2nd pękniesz pękniecie
3rd pęknie pękną
past tense 1st pękłem pękłam pękliśmy pękłyśmy
2nd pękłeś pękłaś pękliście pękłyście
3rd pękł pękła pękło pękli pękły
conditional 1st pękłbym pękłabym pęklibyśmy pękłybyśmy
2nd pękłbyś pękłabyś pęklibyście pękłybyście
3rd pękłby pękłaby pękłoby pękliby pękłyby
imperative 1st niech pęknę pęknijmy
2nd pęknij pęknijcie
3rd niech pęknie niech pękną
passive adjectival participle pęknięty pęknięta pęknięte pęknięci pęknięte
anterior adverbial participle pęknąwszy
impersonal past pęknięto
verbal noun pęknięcie

Further reading
  • pęknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.