przytulić

Polish

Etymology

From przy- +‎ tulić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɨˈtu.lʲit͡ɕ/

Verb

przytulić pf (imperfective przytulać)

  1. to hug, to cuddle, to snuggle
    Przytulić kogoś do siebie. - to hug somebody.

Conjugation
Conjugation of przytulić pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive przytulić
future tense 1st przytulę przytulimy
2nd przytulisz przytulicie
3rd przytuli przytulą
past tense 1st przytuliłem przytuliłam przytuliliśmy przytuliłyśmy
2nd przytuliłeś przytuliłaś przytuliliście przytuliłyście
3rd przytulił przytuliła przytuliło przytulili przytuliły
conditional 1st przytuliłbym przytuliłabym przytulilibyśmy przytuliłybyśmy
2nd przytuliłbyś przytuliłabyś przytulilibyście przytuliłybyście
3rd przytuliłby przytuliłaby przytuliłoby przytuliliby przytuliłyby
imperative 1st niech przytulę przytulmy
2nd przytul przytulcie
3rd niech przytuli niech przytulą
passive adjectival participle przytulony przytulona przytulone przytuleni przytulone
anterior adverbial participle przytuliwszy
impersonal past przytulono
verbal noun przytulenie

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.