tulić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *toliti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtu.lʲit͡ɕ/

Verb

tulić impf (perfective utulić)

  1. (transitive) to cuddle
  2. (transitive) to nestle

Conjugation
Conjugation of tulić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive tulić
present tense 1st tulę tulimy
2nd tulisz tulicie
3rd tuli tulą
past tense 1st tuliłem tuliłam tuliliśmy tuliłyśmy
2nd tuliłeś tuliłaś tuliliście tuliłyście
3rd tulił tuliła tuliło tulili tuliły
future tense 1st będę tulił1 będę tuliła1 będziemy tulili1 będziemy tuliły1
2nd będziesz tulił1 będziesz tuliła1 będziecie tulili1 będziecie tuliły1
3rd będzie tulił1 będzie tuliła1 będzie tuliło1 będą tulili1 będą tuliły1
conditional 1st tuliłbym tuliłabym tulilibyśmy tuliłybyśmy
2nd tuliłbyś tuliłabyś tulilibyście tuliłybyście
3rd tuliłby tuliłaby tuliłoby tuliliby tuliłyby
imperative 1st — tulmy
2nd tul tulcie
3rd niech tuli niech tulą
active adjectival participle tulący tuląca tulące tulący tulące
passive adjectival participle tulony tulona tulone tuleni tulone
contemporary adverbial participle tuląc
impersonal past tulono
verbal noun tulenie
1 or: będę tulić, będziesz tulić etc.

Further reading
  • tulić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.