pronomen

See also: Pronomen

Czech

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈpronomɛn]
  • Rhymes: -omɛn

Noun

pronomen n

  1. pronoun

Declension

Synonyms

Further reading

  • pronomen in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
  • pronomen in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989

Danish

Etymology

From Latin prōnōmen.

Pronunciation

  • IPA(key): /pronoːmən/, [pʰʁ̥oˈnoːmən]

Noun

pronomen n (singular definite pronomenet, plural indefinite pronomener or pronominer)

  1. pronoun

Inflection

Synonyms

References


Dutch

Etymology

Borrowed from Latin prōnōmen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌproːˈnoː.mən/, /ˌproːˈnoː.mɛn/
  • (file)
  • Hyphenation: pro‧no‧men

Noun

pronomen n (plural pronomina)

  1. (grammar) pronoun

Latin

Etymology

From prō (instead of) + nōmen (name; in grammar: noun (sensu lato)), a calque of Ancient Greek ἀντωνυμία (antōnumía).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /proːˈnoː.men/, [proːˈnoː.mɛn]

Noun

prōnōmen n (genitive prōnōminis); third declension

  1. (grammar) pronoun

Inflection

Third declension neuter.

Case Singular Plural
Nominative prōnōmen prōnōmina
Genitive prōnōminis prōnōminum
Dative prōnōminī prōnōminibus
Accusative prōnōmen prōnōmina
Ablative prōnōmine prōnōminibus
Vocative prōnōmen prōnōmina

Hyponyms

  • pronomen substantivum, pronomen adjectivum (= substantival pronoun, adjectival pronoun)
  • pronomen demonstrativum, pronomen determinativum, pronomen improprium, pronomen indefinitum, pronomen interrogativum, pronomen personale, pronomen possessivum, pronomen reciprocum, pronomem reflexivum, pronomen relativum
  • prōnōminālis
  • prōnōminātiō
  • prōnōminō

References


Norwegian Bokmål

Etymology

From Latin prōnōmen

Noun

pronomen n (definite singular pronomenet, indefinite plural pronomen or pronomener, definite plural pronomena or pronomenene)

  1. (grammar) a pronoun

References


Norwegian Nynorsk

Etymology

From Latin prōnōmen

Noun

pronomen n (definite singular pronomenet, indefinite plural pronomen, definite plural pronomena)

  1. (grammar) a pronoun

References


Swedish

Etymology

From Latin prōnōmen, from pro- + nomen, a calque of Ancient Greek ἀντωνυμία (antōnumía).

Noun

pronomen n

  1. a pronoun

Declension

Declension of pronomen 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative pronomen pronomenet pronomen, pronomina pronomenen, pronomina
Genitive pronomens pronomenets pronomens pronomenens

Hyponyms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.