praetimens

Latin

Etymology

Present participle of praetimeō

Participle

praetimēns m, f, n (genitive praetimentis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative praetimēns praetimēns praetimentēs praetimentia
Genitive praetimentis praetimentis praetimentium praetimentium
Dative praetimentī praetimentī praetimentibus praetimentibus
Accusative praetimentem praetimēns praetimentēs, praetimentīs praetimentia
Ablative praetimente, praetimentī1 praetimente, praetimentī1 praetimentibus praetimentibus
Vocative praetimēns praetimēns praetimentēs praetimentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.