praejudicium
Latin
Noun
praejūdicium n (genitive praejūdiciī); second declension
- Alternative form of praeiudicium
- 1802 Samuel Marshall - "A treatise on the law of insurance: in four books"
- et ratio est, quia licet emptio periculi non teneat in praejudicium promifloris, tamen in ejus fevorem ...
- 1833 Jacopo Facciolati, Egidio Forcellini, Giuseppe Furlanetto - "Totius latinitatis lexicon: Volume 3"
- De quo non praejudicium, sed plane judicium jam factum putatur.
- 1947 Alfred Rupert Hall, Marie Boas Hall - "Unpublished scientific papers of Isaac Newton"
- Et hoc praejudicium in causa fuisse credo quod in Scholis nomen substantiae Deo et creaturis univoce tribuitur ...
- 1802 Samuel Marshall - "A treatise on the law of insurance: in four books"
Inflection
Second declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | praejūdicium | praejūdicia |
Genitive | praejūdiciī | praejūdiciōrum |
Dative | praejūdiciō | praejūdiciīs |
Accusative | praejūdicium | praejūdicia |
Ablative | praejūdiciō | praejūdiciīs |
Vocative | praejūdicium | praejūdicia |
Descendants
- French: préjudice
References
- praejudicium in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praejudicium in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- praejudicium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- praejudicium in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.