practicus

Latin

Etymology

From Ancient Greek πρακτικός (praktikós, of or pertaining to action, concerned with action or business, active, practical), from πράσσω (prássō, I do).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈprak.ti.kus/, [ˈprak.tɪ.kʊs]

Adjective

practicus (feminine practica, neuter practicum); first/second declension

  1. practical
  2. active

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative practicus practica practicum practicī practicae practica
Genitive practicī practicae practicī practicōrum practicārum practicōrum
Dative practicō practicae practicō practicīs practicīs practicīs
Accusative practicum practicam practicum practicōs practicās practica
Ablative practicō practicā practicō practicīs practicīs practicīs
Vocative practice practica practicum practicī practicae practica

Descendants

References

  • practicus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • practicus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
  • practicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • practicus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.