pocieszać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈt͡ɕɛ.ʂat͡ɕ/

Verb

pocieszać impf (perfective pocieszyć)

  1. (transitive) to console

Conjugation
Conjugation of pocieszać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive pocieszać
present tense 1st pocieszam pocieszamy
2nd pocieszasz pocieszacie
3rd pociesza pocieszają
past tense 1st pocieszałem pocieszałam pocieszaliśmy pocieszałyśmy
2nd pocieszałeś pocieszałaś pocieszaliście pocieszałyście
3rd pocieszał pocieszała pocieszało pocieszali pocieszały
future tense 1st będę pocieszał1 będę pocieszała1 będziemy pocieszali1 będziemy pocieszały1
2nd będziesz pocieszał1 będziesz pocieszała1 będziecie pocieszali1 będziecie pocieszały1
3rd będzie pocieszał1 będzie pocieszała1 będzie pocieszało1 będą pocieszali1 będą pocieszały1
conditional 1st pocieszałbym pocieszałabym pocieszalibyśmy pocieszałybyśmy
2nd pocieszałbyś pocieszałabyś pocieszalibyście pocieszałybyście
3rd pocieszałby pocieszałaby pocieszałoby pocieszaliby pocieszałyby
imperative 1st — pocieszajmy
2nd pocieszaj pocieszajcie
3rd niech pociesza niech pocieszają
active adjectival participle pocieszający pocieszająca pocieszające pocieszający pocieszające
passive adjectival participle pocieszany pocieszana pocieszane pocieszani pocieszane
contemporary adverbial participle pocieszając
impersonal past pocieszano
verbal noun pocieszanie
1 or: będę pocieszać, będziesz pocieszać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.