plana

See also: plána, plaña, plāna, plānā, and plan A

English

Noun

plana

  1. plural of planum

Anagrams

Catalan

Pronunciation

Noun

plana f (plural planes)

  1. plain (an expanse of land with relatively low relief)
    Synonyms: planura, planícia
  2. flounder

Adjective

plana f sg

  1. feminine singular of pla

Further reading

French

Verb

plana

  1. third-person singular past historic of planer

Anagrams

Galician

Adjective

plana f sg

  1. feminine singular of plano

Icelandic

Etymology

Ultimately from Latin plānus (“level, flat”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʰlaːna/
  • Rhymes: -aːna

Verb

plana (weak verb, third-person singular past indicative planaði, supine planað)

  1. (informal) to plan
    Synonym: skipuleggja
  2. (mechanics' jargon) to plane (make flat, level)

Conjugation
plana — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að plana
supine
(sagnbót)		 planað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 planandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég plana við plönum present
(nútíð)		 ég plani við plönum
þú planar þið planið þú planir þið planið
hann, hún, það planar þeir, þær, þau plana hann, hún, það plani þeir, þær, þau plani
past
(þátíð)		 ég planaði við plönuðum past
(þátíð)		 ég planaði við plönuðum
þú planaðir þið plönuðuð þú planaðir þið plönuðuð
hann, hún, það planaði þeir, þær, þau plönuðu hann, hún, það planaði þeir, þær, þau plönuðu
imperative
(boðháttur)		 plana (þú) planið (þið)
Forms with appended personal pronoun
planaðu planiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
planast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að planast
supine
(sagnbót)		 planast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 planandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég planast við plönumst present
(nútíð)		 ég planist við plönumst
þú planast þið planist þú planist þið planist
hann, hún, það planast þeir, þær, þau planast hann, hún, það planist þeir, þær, þau planist
past
(þátíð)		 ég planaðist við plönuðumst past
(þátíð)		 ég planaðist við plönuðumst
þú planaðist þið plönuðust þú planaðist þið plönuðust
hann, hún, það planaðist þeir, þær, þau plönuðust hann, hún, það planaðist þeir, þær, þau plönuðust
imperative
(boðháttur)		 planast (þú) planist (þið)
Forms with appended personal pronoun
planastu planisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
planaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 planaður plönuð planað planaðir planaðar plönuð
accusative
(þolfall)		 planaðan planaða planað planaða planaðar plönuð
dative
(þágufall)		 plönuðum planaðri plönuðu plönuðum plönuðum plönuðum
genitive
(eignarfall)		 planaðs planaðrar planaðs planaðra planaðra planaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 planaði planaða planaða plönuðu plönuðu plönuðu
accusative
(þolfall)		 planaða plönuðu planaða plönuðu plönuðu plönuðu
dative
(þágufall)		 planaða plönuðu planaða plönuðu plönuðu plönuðu
genitive
(eignarfall)		 planaða plönuðu planaða plönuðu plönuðu plönuðu

Italian

Verb

plana

  1. third-person singular present indicative of planare
  2. second-person singular imperative of planare

Latin

Adjective

plāna

  1. nominative feminine singular of plānus
  2. nominative neuter plural of plānus
  3. accusative neuter plural of plānus
  4. vocative feminine singular of plānus
  5. nominative neuter plural of plānus

plānā

  1. ablative feminine singular of plānus

References

Norwegian Nynorsk

Noun

plana n pl

  1. definite plural of plan

Portuguese

Pronunciation
  • Rhymes: -ɐ̃na

Adjective

plana

  1. Feminine singular of adjective plano.

Spanish

Adjective

plana

  1. Feminine singular of adjective plano.

Swedish

Etymology

From plan +‎ -a.

Adjective

plana

  1. absolute singular definite and plural form of plan.

Verb

plana

  1. plane; to move in a way that lifts the bow of a boat out of the water

Conjugation
Conjugation of plana (weak)
Active Passive
Infinitive plana —
Present tense planar —
Past tense planade —
Supine planat —
Imperative plana —
Present participle planande
Past participle —

See also
  • Medelplana
  • plana ut
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.