paenitentialis

Latin

Alternative forms

  • pēnitentiālis
  • poenitentiālis

Etymology

From paenitentia (repentance, penitence), from paenitēns (repenting), present active participle of paeniteō (regret, repent).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /pae̯.ni.ten.tiˈaː.lis/, [pae̯.nɪ.tɛn.tiˈaː.lɪs]

Adjective

paenitentiālis (neuter paenitentiāle); third declension

  1. Of or pertaining to penitence, penitential.
  2. (substantive, religion) A priest appointed to hear the confessions of penitents, a confessor.

Declension

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative paenitentiālis paenitentiāle paenitentiālēs paenitentiālia
Genitive paenitentiālis paenitentiālis paenitentiālium paenitentiālium
Dative paenitentiālī paenitentiālī paenitentiālibus paenitentiālibus
Accusative paenitentiālem paenitentiāle paenitentiālēs, paenitentiālīs paenitentiālia
Ablative paenitentiālī paenitentiālī paenitentiālibus paenitentiālibus
Vocative paenitentiālis paenitentiāle paenitentiālēs paenitentiālia

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.