opprimo

Italian

Verb

opprimo

  1. first-person singular present indicative of opprimere

Anagrams

Latin

Etymology

From ob- +‎ premō (“press”).

Pronunciation
  • (Classical) IPA(key): /ˈop.pri.moː/, [ˈɔp.prɪ.moː]

Verb

opprimō (present infinitive opprimere, perfect active oppressī, supine oppressum); third conjugation

  1. I press down upon; I suppress.
  2. I take by surprise.
  3. I capture
  4. (figuratively) I crush, put down

Inflection
   Conjugation of opprimo (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present opprimō opprimis opprimit opprimimus opprimitis opprimunt
imperfect opprimēbam opprimēbās opprimēbat opprimēbāmus opprimēbātis opprimēbant
future opprimam opprimēs opprimet opprimēmus opprimētis oppriment
perfect oppressī oppressistī oppressit oppressimus oppressistis oppressērunt, oppressēre
pluperfect oppresseram oppresserās oppresserat oppresserāmus oppresserātis oppresserant
future perfect oppresserō oppresseris oppresserit oppresserimus oppresseritis oppresserint
passive present opprimor opprimeris, opprimere opprimitur opprimimur opprimiminī opprimuntur
imperfect opprimēbar opprimēbāris, opprimēbāre opprimēbātur opprimēbāmur opprimēbāminī opprimēbantur
future opprimar opprimēris, opprimēre opprimētur opprimēmur opprimēminī opprimentur
perfect oppressus + present active indicative of sum
pluperfect oppressus + imperfect active indicative of sum
future perfect oppressus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present opprimam opprimās opprimat opprimāmus opprimātis opprimant
imperfect opprimerem opprimerēs opprimeret opprimerēmus opprimerētis opprimerent
perfect oppresserim oppresserīs oppresserit oppresserimus oppresseritis oppresserint
pluperfect oppressissem oppressissēs oppressisset oppressissēmus oppressissētis oppressissent
passive present opprimar opprimāris, opprimāre opprimātur opprimāmur opprimāminī opprimantur
imperfect opprimerer opprimerēris, opprimerēre opprimerētur opprimerēmur opprimerēminī opprimerentur
perfect oppressus + present active subjunctive of sum
pluperfect oppressus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — opprime — — opprimite —
future — opprimitō opprimitō — opprimitōte opprimuntō
passive present — opprimere — — opprimiminī —
future — opprimitor opprimitor — — opprimuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives opprimere oppressisse oppressūrus esse opprimī oppressus esse oppressum īrī
participles opprimēns — oppressūrus — oppressus opprimendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
opprimere opprimendī opprimendō opprimendum oppressum oppressū

Descendants

References
  • opprimo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • opprimo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • opprimo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎, London: Macmillan and Co.
    • to surprise and defeat the enemy: opprimere hostes (imprudentes, incautos, inopinantes)
    • (ambiguous) to be overcome by sleep: somno captum, oppressum esse
    • (ambiguous) to have pressing debts: aere alieno oppressum esse

Portuguese

Verb

opprimo

  1. first-person singular (eu) present indicative of opprimir
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.