nazir

See also: Nazir

English

Etymology

From Hindi, from Persian نظیر‎ (nazir), from Arabic نَظِير‎ (naẓīr).

Noun

nazir (plural nazirs)

  1. (historical) The custodian of a waqf, or Islamic endowment.
  2. (historical) A native official in an Anglo-Indian court who served summonses, etc.

Anagrams

Azerbaijani
Other scripts
Cyrillic назир
Roman nazir
Perso-Arabic ناظیر‎

Etymology

From Arabic نَاظِر‎ (nāẓir).

Pronunciation
  • IPA(key): [nɑːˈzir], [nɑːˈzir̥]
  • Hyphenation: na‧zir

Noun

nazir (definite accusative naziri, plural nazirlər)

  1. minister (head of a government department)
    Seçkidən sonra o təhsil naziri təyin edildi.
    After the election, s/he was appointed education minister.
    Seçkidən sonra o təhsil naziri vəzifəsindən azad edildi.
    After the election, s/he was dissmissed from the post of education minister.
    nazir vəzifəsi ― ministerial post
    baş nazir ― prime minister
    maliyyə naziri ― finance minister
    müdafiə naziri ― defence minister

Declension
Declension of nazir
singular plural
nominative nazir nazirlər
definite accusative naziri nazirləri
dative nazirə nazirlərə
locative nazirdə nazirlərdə
ablative nazirdən nazirlərdən
definite genitive nazirin nazirlərin
Possessive forms of nazir
nominative
singular plural
mənim (“my”) nazirim nazirlərim
sənin (“your”) nazirin nazirlərin
onun (“his/her/its”) naziri nazirləri
bizim (“our”) nazirimiz nazirlərimiz
sizin (“your”) naziriniz nazirləriniz
onların (“their”) naziri or nazirləri nazirləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) nazirimi nazirlərimi
sənin (“your”) nazirini nazirlərini
onun (“his/her/its”) nazirini nazirlərini
bizim (“our”) nazirimizi nazirlərimizi
sizin (“your”) nazirinizi nazirlərinizi
onların (“their”) nazirini or nazirlərini nazirlərini
dative
singular plural
mənim (“my”) nazirimə nazirlərimə
sənin (“your”) nazirinə nazirlərinə
onun (“his/her/its”) nazirinə nazirlərinə
bizim (“our”) nazirimizə nazirlərimizə
sizin (“your”) nazirinizə nazirlərinizə
onların (“their”) nazirinə or nazirlərinə nazirlərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) nazirimdə nazirlərimdə
sənin (“your”) nazirində nazirlərində
onun (“his/her/its”) nazirində nazirlərində
bizim (“our”) nazirimizdə nazirlərimizdə
sizin (“your”) nazirinizdə nazirlərinizdə
onların (“their”) nazirində or nazirlərində nazirlərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) nazirimdən nazirlərimdən
sənin (“your”) nazirindən nazirlərindən
onun (“his/her/its”) nazirindən nazirlərindən
bizim (“our”) nazirimizdən nazirlərimizdən
sizin (“your”) nazirinizdən nazirlərinizdən
onların (“their”) nazirindən or nazirlərindən nazirlərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) nazirimin nazirlərimin
sənin (“your”) nazirinin nazirlərinin
onun (“his/her/its”) nazirinin nazirlərinin
bizim (“our”) nazirimizin nazirlərimizin
sizin (“your”) nazirinizin nazirlərinizin
onların (“their”) nazirinin or nazirlərinin nazirlərinin

Derived terms

Crimean Tatar

Etymology

From Arabic نَاظِر‎ (nāẓir), via Ottoman Turkish ناظر‎.

Noun

nazir

  1. minister.

Declension
Declension of nazir
nominative nazir
genitive nazirniñ
dative nazirge
accusative nazirni
locative nazirde
ablative nazirden

References
  • Mirjejev, V. A.; Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎, Simferopol: Dolya, →ISBN

French

Noun

nazir m (plural nazirs)

  1. Nazirite

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.