narta

Icelandic

Etymology

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈnar̥ta/
    Rhymes: -ar̥ta

Verb

narta (weak verb, third-person singular past indicative nartaði, supine nartað)

  1. to nibble

Conjugation
narta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að narta
supine
(sagnbót)		 nartað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 nartandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég narta við nörtum present
(nútíð)		 ég narti við nörtum
þú nartar þið nartið þú nartir þið nartið
hann, hún, það nartar þeir, þær, þau narta hann, hún, það narti þeir, þær, þau narti
past
(þátíð)		 ég nartaði við nörtuðum past
(þátíð)		 ég nartaði við nörtuðum
þú nartaðir þið nörtuðuð þú nartaðir þið nörtuðuð
hann, hún, það nartaði þeir, þær, þau nörtuðu hann, hún, það nartaði þeir, þær, þau nörtuðu
imperative
(boðháttur)		 narta (þú) nartið (þið)
Forms with appended personal pronoun
nartaðu nartiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
nartast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að nartast
supine
(sagnbót)		 nartast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 nartandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég nartast við nörtumst present
(nútíð)		 ég nartist við nörtumst
þú nartast þið nartist þú nartist þið nartist
hann, hún, það nartast þeir, þær, þau nartast hann, hún, það nartist þeir, þær, þau nartist
past
(þátíð)		 ég nartaðist við nörtuðumst past
(þátíð)		 ég nartaðist við nörtuðumst
þú nartaðist þið nörtuðust þú nartaðist þið nörtuðust
hann, hún, það nartaðist þeir, þær, þau nörtuðust hann, hún, það nartaðist þeir, þær, þau nörtuðust
imperative
(boðháttur)		 nartast (þú) nartist (þið)
Forms with appended personal pronoun
nartastu nartisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
nartaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 nartaður nörtuð nartað nartaðir nartaðar nörtuð
accusative
(þolfall)		 nartaðan nartaða nartað nartaða nartaðar nörtuð
dative
(þágufall)		 nörtuðum nartaðri nörtuðu nörtuðum nörtuðum nörtuðum
genitive
(eignarfall)		 nartaðs nartaðrar nartaðs nartaðra nartaðra nartaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 nartaði nartaða nartaða nörtuðu nörtuðu nörtuðu
accusative
(þolfall)		 nartaða nörtuðu nartaða nörtuðu nörtuðu nörtuðu
dative
(þágufall)		 nartaða nörtuðu nartaða nörtuðu nörtuðu nörtuðu
genitive
(eignarfall)		 nartaða nörtuðu nartaða nörtuðu nörtuðu nörtuðu

Derived terms

Latin

Etymology

Noun

narta f (genitive nartae); first declension

  1. (Late Latin) ski

Declension

First declension.

Case Singular Plural
Nominative narta nartae
Genitive nartae nartārum
Dative nartae nartīs
Accusative nartam nartās
Ablative nartā nartīs
Vocative narta nartae

Quotations

For quotations of use of this term, see Citations:narta.

References

Polish

Etymology

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈnar.ta/
  • Audio(file)

Noun

narta f

  1. ski

Declension
declension of narta
singular plural
nominative narta narty
genitive narty nart
dative narcie nartom
accusative nartę narty
instrumental nartą nartami
locative narcie nartach
vocative narto narty

Further reading
  • narta in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.