muczeć

Polish

Etymology

From mu (“moo”, interjection).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmu.t͡ʂɛt͡ɕ/

Verb

muczeć impf (perfective zamuczeć)

  1. (intransitive) to moo

Conjugation
Conjugation of muczeć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive muczeć
present tense 1st muczę muczymy
2nd muczysz muczycie
3rd muczy muczą
past tense 1st muczałem muczałam muczeliśmy muczałyśmy
2nd muczałeś muczałaś muczeliście muczałyście
3rd muczał muczała muczało muczeli muczały
future tense 1st będę muczał1 będę muczała1 będziemy muczeli1 będziemy muczały1
2nd będziesz muczał1 będziesz muczała1 będziecie muczeli1 będziecie muczały1
3rd będzie muczał1 będzie muczała1 będzie muczało1 będą muczeli1 będą muczały1
conditional 1st muczałbym muczałabym muczelibyśmy muczałybyśmy
2nd muczałbyś muczałabyś muczelibyście muczałybyście
3rd muczałby muczałaby muczałoby muczeliby muczałyby
imperative 1st — muczmy
2nd mucz muczcie
3rd niech muczy niech muczą
active adjectival participle muczący mucząca muczące muczący muczące
contemporary adverbial participle mucząc
impersonal past muczano
verbal noun muczenie
1 or: będę muczeć, będziesz muczeć etc.
  • (noun) mućka, muczenie
  • (interjection) mu

Further reading
  • muczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.