miotać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *metàti.

Pronunciation

IPA(key): /ˈmʲɔ.tat͡ɕ/

Verb

miotać impf

  1. (transitive) to fling, hurl
    Synonym: ciskać

Conjugation
Conjugation of miotać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive miotać
present tense 1st miotam miotamy
2nd miotasz miotacie
3rd miota miotają
past tense 1st miotałem miotałam miotaliśmy miotałyśmy
2nd miotałeś miotałaś miotaliście miotałyście
3rd miotał miotała miotało miotali miotały
future tense 1st będę miotał1 będę miotała1 będziemy miotali1 będziemy miotały1
2nd będziesz miotał1 będziesz miotała1 będziecie miotali1 będziecie miotały1
3rd będzie miotał1 będzie miotała1 będzie miotało1 będą miotali1 będą miotały1
conditional 1st miotałbym miotałabym miotalibyśmy miotałybyśmy
2nd miotałbyś miotałabyś miotalibyście miotałybyście
3rd miotałby miotałaby miotałoby miotaliby miotałyby
imperative 1st — miotajmy
2nd miotaj miotajcie
3rd niech miota niech miotają
active adjectival participle miotający miotająca miotające miotający miotające
passive adjectival participle miotany miotana miotane miotani miotane
contemporary adverbial participle miotając
impersonal past miotano
verbal noun miotanie
1 or: będę miotać, będziesz miotać etc.

Derived terms

Further reading
  • miotać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.