mieść

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *mesti (stem *met-).

Pronunciation
  • IPA(key): /mʲɛɕt͡ɕ/

Verb

mieść impf (perfective zamieść)

  1. (transitive) to sweep

Conjugation
Conjugation of mieść impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive mieść
present tense 1st miotę mieciemy
2nd mieciesz mieciecie
3rd miecie miotą
past tense 1st miotłem miotłam mietliśmy miotłyśmy
2nd miotłeś miotłaś mietliście miotłyście
3rd miótł miotła miotło mietli miotły
future tense 1st będę miótł1 będę miotła1 będziemy mietli1 będziemy miotły1
2nd będziesz miótł1 będziesz miotła1 będziecie mietli1 będziecie miotły1
3rd będzie miótł1 będzie miotła1 będzie miotło1 będą mietli1 będą miotły1
conditional 1st miótłbym miotłabym mietlibyśmy miotłybyśmy
2nd miótłbyś miotłabyś mietlibyście miotłybyście
3rd miótłby miotłaby miotłoby mietliby miotłyby
imperative 1st — miećmy
2nd mieć miećcie
3rd niech miecie niech miotą
active adjectival participle miotący miotąca miotące miotący miotące
passive adjectival participle mieciony mieciona miecione mieceni miecione
contemporary adverbial participle miotąc
impersonal past mieciono
verbal noun miecenie
1 or: będę mieść, będziesz mieść etc.

Synonyms
  • zamiatać
  • (nouns) miotła, zamiatacz, zamiatarka, zmiotka
  • (adjective) miotłowy

Further reading
  • mieść in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.