megna

See also: Megna

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmɛkna/
  • Rhymes: -ɛkna

Verb

megna (weak verb, third-person singular past indicative megnaði, supine megnað)

  1. (with accusative) to be able to, to be capable of
    Ég megna það ekki.
    I am unable to do it.

Conjugation
megna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að megna
supine
(sagnbót)		 megnað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 megnandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég megna við megnum present
(nútíð)		 ég megni við megnum
þú megnar þið megnið þú megnir þið megnið
hann, hún, það megnar þeir, þær, þau megna hann, hún, það megni þeir, þær, þau megni
past
(þátíð)		 ég megnaði við megnuðum past
(þátíð)		 ég megnaði við megnuðum
þú megnaðir þið megnuðuð þú megnaðir þið megnuðuð
hann, hún, það megnaði þeir, þær, þau megnuðu hann, hún, það megnaði þeir, þær, þau megnuðu
imperative
(boðháttur)		 megna (þú) megnið (þið)
Forms with appended personal pronoun
megnaðu megniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.