medico

See also: médico, medicó, medicò, and medico-

English

Noun

medico (plural medicos)

  1. (informal, humorous) A physician or medical doctor; sometimes also a medical student.
    • 1894, Ivan Dexter, Talmud: A Strange Narrative of Central Australia, published in serial form in Port Adelaide News and Lefevre's Peninsula Advertiser (SA), Chapter XV,
      She had travelled with her father as far as the Springs, and both of them were in utter ignorance of the fate which had overtaken the young medico during the journey.
    • 1929, Time, 8 April, 1929,
      He has been an Army medico since the Spanish War, active student of X-ray leprosy treatments and degassing processes.
    • 2009, January 22, “Christian Nicolussi and Ben Dorries”, in Clark, Symonds and Jaques ready to test injuries:
      "I haven't got the final clearance from the medicos but that's the plan."

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmɛ.di.ko/, [ˈmɛːd̪iko]
  • (file)
  • Stress: mèdico
  • Hyphenation: me‧di‧co

Etymology 1

From Latin medicus, derived from medicō (cure, heal).

Adjective

medico (feminine singular medica, masculine plural medici, feminine plural mediche)

  1. medical

Noun

medico m (plural medici)

  1. (Medicine) doctor, physician
Synonyms
Derived terms

See also

Etymology 2

See the etymology of the main entry.

Verb

medico

  1. first-person singular present indicative of medicare

Anagrams


Latin

Pronunciation

Etymology 1

From medicus (medical).

Verb

medicō (present infinitive medicāre, perfect active medicāvī, supine medicātum); first conjugation

  1. I heal, cure.
  2. I give healing power to.
  3. I medicate.
  4. I dye with color.
Inflection
   Conjugation of medico (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present medicō medicās medicat medicāmus medicātis medicant
imperfect medicābam medicābās medicābat medicābāmus medicābātis medicābant
future medicābō medicābis medicābit medicābimus medicābitis medicābunt
perfect medicāvī medicāvistī medicāvit medicāvimus medicāvistis medicāvērunt, medicāvēre
pluperfect medicāveram medicāverās medicāverat medicāverāmus medicāverātis medicāverant
future perfect medicāverō medicāveris medicāverit medicāverimus medicāveritis medicāverint
passive present medicor medicāris, medicāre medicātur medicāmur medicāminī medicantur
imperfect medicābar medicābāris, medicābāre medicābātur medicābāmur medicābāminī medicābantur
future medicābor medicāberis, medicābere medicābitur medicābimur medicābiminī medicābuntur
perfect medicātus + present active indicative of sum
pluperfect medicātus + imperfect active indicative of sum
future perfect medicātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present medicem medicēs medicet medicēmus medicētis medicent
imperfect medicārem medicārēs medicāret medicārēmus medicārētis medicārent
perfect medicāverim medicāverīs medicāverit medicāverimus medicāveritis medicāverint
pluperfect medicāvissem medicāvissēs medicāvisset medicāvissēmus medicāvissētis medicāvissent
passive present medicer medicēris, medicēre medicētur medicēmur medicēminī medicentur
imperfect medicārer medicārēris, medicārēre medicārētur medicārēmur medicārēminī medicārentur
perfect medicātus + present active subjunctive of sum
pluperfect medicātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present medicā medicāte
future medicātō medicātō medicātōte medicantō
passive present medicāre medicāminī
future medicātor medicātor medicantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives medicāre medicāvisse medicātūrus esse medicārī medicātus esse medicātum īrī
participles medicāns medicātūrus medicātus medicandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
medicāre medicandī medicandō medicandum medicātum medicātū
Derived terms
Descendants
  • Old French: megier
  • Portuguese: medicar
  • Spanish: medicar
  • Venetian: medegar

Etymology 2

Noun

medicō

  1. dative singular of medicus
  2. ablative singular of medicus

References

  • medico in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • medico in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • medico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette

Spanish

Verb

medico

  1. First-person singular (yo) present indicative form of medicar.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.